روز قلم، روز عدالت و تساوی حق آموزش و تعلیم برای تمام انسان ها

روز قلم، روزی که در آن از بزرگترین نعمت خداوند بر بشر تجلیل می‌شود، روز تجلیل از قدرتمندترین سلاح عقل بر علیه جهل و نادانی، آری روز قلم روز بسیار مهمی است، زیرا خداوند قلم را وسیله ای برای تعلیم و تعلم انسان قرار داد آنجا که فرمود: (عَلّمَ بِالقلمِ) و به قلم سوگند یاد کرد آنجا که فرمود: (وَالقَلَمِ).
در بسیاری از کشورهای جهان، از روزی خاص به عنوان روز قلم و نویسنده تجلیل می‌شود و در افغانستان نیز روز ۱۶ ثور(اردیبهشت) به عنوان روز قلم نامگذاری شده و در آن روز از ارزش والای قلم و جایگاه آن تجلیل به عمل می‌آید، هر چند روز قلم به نوعی با نویسندگان نیز در ارتباط است زیرا نویسندگان، قلم به‌دستانی هستند که ارزش قلم را در طول تاریخ حفظ نموده و ارزش آن را بر جهانیان شناسانده‌اند.
اما قلم به خودی خود به عنوان یک ابزار نوشتاری، ارزش خاصی ندارد زیرا قلم مانند چاقو یک وسیله چند وجهی است و از خود اراده مستقلی ندارد، از همین رو می‌تواند به عنوان ابزاری در دست جاهلان و گمراهان و گمراه‌کنندگان قرار بگیرد و از سوی دیگر می‌تواند وسیله‌ای برای هدایت، سعادت، پیشرفت و توسعه علمی جوامع مورد استفاده قرار بگیرد، هر چند رسالت حقیقی قلم همین است که انسان را به سعادت برساند، اما با این وجود همواره در طول تاریخ به عنوان ابزاری در دست تحریف کنندگان و دروغ‌نویسان قرار گرفته است.
بنابراین قلمی ارزشمندد است که برخواسته از اندیشه‌های روشن و افکار بلند باشد، از همین رو پیامبران الهی که دارای روشن‌ترین اندیشه و بلندترین افکار بودند و راه‌های سعادت بشر را از منبع هدایت دریافت می‌کردند، به وسیله قلم برای آیندگان به میراث گذاشته و زمینه‌های سعادت بشر را یکی پس از دیگری فراهم می‌آوردند.
پس می‌توان گفت قلم ابزار پیاده‌سازی اندیشه و شکوفا کننده عقل بشر است، زیرا بشر در طول قرن‌های متمادی از آثار مکتوب پیشینیان خویش بهره‌ها برده و علوم و فنون مختلف و پیشرفت‌های امروزی بشر نیز مرهون قلم است، زیرا قلم است که علم را در بند می‌کشد و از زوال آن جلوگیری می‌کند، همانگونه که پیامبر اسلام(ص) فرمودند: قَیِّدوا العلمَ بِالکتابة یعنی علم را به وسیله نوشتن در بند کنید (تا از میان شما محو و نابود نگردد) و نوشتن جز به قلم میسور نیست، البته اصطلاح قلم تا پیش از اختراع دستگاه‌های نوشتاری، مخصوص همان وسیله نی مانندی بود که در طول تاریخ به اشکال مختلف از آن استفاده می‌شده است، اما اکنون، قلم معنای وسیع‌تری پیدا کرده است و می‌توان به هر وسیله‌ای که قابلیت ثبت افکار در قالب نوشتار را دارد، قلم اطلاق کرد، اعم از اینکه دارای جوهر باشد یا نه مانند تجهیزات امروزی که برای تایپ استفاده می‌شود.
نکته دیگری که در خصوص قلم می‌توان گفت این است که خداوند متعال در قرآن کریم در آیات ابتدایی سوره مبارکه علق می‌فرماید: (عَلَّمَ الِانسان)، و در آیه پیشین فرمود: (عَلَّمَ بِالقلمِ) یعنی خداوند متعال چیزهایی را که انسان نمی‌دانست تعلیم نموده است و تعلیم هم به واسطه قلم است، حال نکته‌ای که می‌شود از این آیه برداشت نمود این است که خداوند متعال از لفظ (الانسان) استفاده نموده است، بنابراین مخاطب تعلیم خداوند تمام انسان ها هستند، به قرینه کلیتی که در لفظ انسان وجود دارد، لذا حق تعلیم و تعلم از جانب خدای متعال برای تمام انسان‌ها محفوظ است و هیچ تفکیک جنسیتی و طبقاتی در این خصوص از جانب خداوند متعال صورت نپذیرفته است، یعنی اینگونه نیست که تعلیم و تعلم مخصوص مردان باشد و زنان از آن محروم باشند، یا مخصوص مؤمنین باشد و کفار از آن محروم باشند، یا مخصوص ثروتمندان باشد و فقراء از آن محروم باشند، خیر خدای متعال ذات انسان را تعلیم داده است و تمام اقشار بشر از جمله مؤمن و کافر، زن و مرد، فقیر و غنی و سیاه و سفید حق دارند، از نعمت آموزش برخوردار باشند و خداوند هیچ محدودیتی در این زمینه اعمال نکرده است.
پس چگونه است که هنوز در کشور افغانستان که حکومتی با ادعای تطبیق شریعت روی کار آمده است، نیمی از جامعه را از این حق طبیعی و مسلّم، محروم کرده و درهای تعلیم و تعلم را به روی زنان بسته است، آنان چگونه زنان را از آموزش و تحصیل منع نموده‌اند، در حالی که خداوند متعال این حق را برای تمام انسان‌ها قائل شده است، گویا آنان صلاح بشر را از خداوند هم بهتر می‌دانند!
روز قلم روز عدالت است، روزی که در آن تمام انسان‌ها این حق را دارند تا از نعمت قلم به دست شدن، برخوردار شوند و افکار و اندیشه‌های خویش را بر صفحات تاریخ ثبت نمایند و علم خویش را برای آیندگان به میراث بگذارند.