روایت یک قربانی انفجارهای خونین کابل؛ «هنوز شب‌ها کابوس می‌بینم»

با گذشت چند سال از سه انفجار خونین هنوز هم شب‌ها کابوس می‌بیند و آن صحنه‌های دلخراش را تصور می‌کند. او می‌گوید که شب‌ها اجساد بی‌سر و تکه‌ها بدن دختران را در خواب می‌بیند، دست و پاهای بی‌بدن، شکم‌های پاره شده، سرهای بی‌بدن پیش چشمانش می‌آید و آزارش می‌دهد.
طاهره ساعی یکی از ده‌ها قربانی انفجارهای خونین و پی‌درپی در مکتب سیدالشهدا است که با گذشت دو سال هنوز شب‌ها کابوس وحشتناک می‌بیند و فریادهای دوستان زخمی‌اش از خواب بیدارش می‌کند.
طاهره ساعی که یکی از زخمیان رویداد خونین بر مکتب سیدالشهدا است به خبرگزاری معمار می‌گوید: هنوز اجساد تکه تکه شده دختران را در خواب می‌بینم، هنوز اجساد که سر نداشت، دست نداشت پا نداشت، شکم‌های‌شان پاره شده بود در خواب می‌بینم و این کابوس‌ها بر وضعیت روحی من تاثیر منفی گذشته است.
طاهره می‌گوید که بعد از آن حمله خونین انگیزه درس خواندن در وی مرده بود و نمی‌توانست با زخمی که برداشته بود به مکتب برود. وقتی هم وضعیت صحی‌اش بهبود یافت نظام جمهوری سقوط کرد و مکاتب به روی دختران بالاتر از صنف ششم بسته شد. طاهره در آن سال صنف دهم بود و دیگر نتوانست مکتب را به اتمام برساند.
طاهره می‌گوید که در پی زخمی شدن وی و سقوط نظام و حاکمیت دوباره طالبان وی خانه‌نشین شد و هر روز وضعیت روحی و روانی‌اش بدتر می‌شد که بالاخره با تصمیم خانواده‌اش تن به ازدواج داد و راهی خانه بخت شد.
او که حالا مادر یک کودک است، می‌گوید: می‌ترسم وضعیت روحی و روانی من روی دخترم تاثیر منفی بگذارد، چون من همیشه کابوس‌های وحشتناک از آن حادثه را می‌بینم و وضعیت‌ام خراب می‌شود.
طاهره می‌گوید که آرزو داشت حقوق‌دان شود، ولی نتوانست به آرزویش برسد و امروز امیدوار باز شدن مکاتب و دانشگاه‌ها به روی دختران است تا بتواند به تحصیل‌اش ادامه دهد.

وی می‌افزاید: هر روز لحظه شماری می‌کنم که شاید مکاتب بازگشایی شود و زنان و دختران بتواند به تحصیل‌شان ادامه دهند. اگر وضعیت آموزش و پرورش در افغانستان به همین گونه باقی بماند من تلاش می‌کنم تا به کشورهای دیگر مهاجرت کنم و به درس‌ام ادامه بدهم.
طاهره می‌گوید که او امیدوار است «روزی برسد که عاملان کشتار جوانان و دانش آموزان بازداشت و در عدالت کامل محاکمه شوند، هیچ چیزی نمی‌تواند درد خانواده قربانیان را کم کند، ولی محاکمه کردن عاملان این رویدادها مرحمی بر زخم این خانواده‌ها خواهد بود.»
او از حکومت سرپرست طالبان می‌خواهد، همانطوری که امنیت را تامین کرده است بگذارد مکاتب و دانشگاه‌ها هم در سایه امنیت باز باشد، تا زنان حق آموزش و تحصیل را در فضای امن داشته باشند.
گفتنی است که در هژدهم ثور سال ۱۴۰۰ سه انفجار ناشی از بمب‌گذاری در مقابل مکتب سیدالشهدا واقع در منطقه دشت برچی در کابل رخ داد که این انفجارها منجر به کشته شدن بیش از ۸۵ تن و زخمی شدن حدود ۱۵۰ تن دیگر شد.
در ۲۰ سال گذشته بارها مکاتب و مراکز آموزشی مورد حمله قرار گرفته بود؛ حمله بر مکتب سیدالشهدا، حمله بر مرکز آموزشی موعود، حمله بر مرکز آموزشی کوثر دانش، حمله بر مرکز آموزشی کاج، حمله بر مکتب عبدالرحیم شهید، خونین‌ترین حملات انفجاری و انتحاری بود که بر نهادهای آموزشی انجام شده بود. این انفجار‌ها صدها کشته و هزاران زخمی در پی داشت.