تحریک طالبان پاکستانی یا «تی‌تی‌پی/TTP) اخیرا ساختار دولت موازی خود را در پاکستان اعلام کرده است.
در اعلامیه تحریک طالبان پاکستانی آمده است‌که این گروه برای بهبود و تسریع در اجرای عملیات‌ها، یک دولت موازی در آن کشور تشکیل داده است.
منبع با بیان این‌که برای پیشبرد حملاتش دولت موازی تاثیرگذار است، افزده که این دولت موازی شامل کمیسیون‌های جدید، روسا، والیان، فرماندهان نظامی و مسئولان ملکی است که هریک مسئولیت‌های گوناگون در راستای اجرای برنامه‌ها و عملیات‌های تی‌تی‌پی را به عهده دارند.
ساختار دولت موازی طالبان پاکستانی در حالی اعلام می‌شود که طی سال‌های اخیر سطح عملیات‌ها و حملات این گروه بر علیه دولت و نیروهای امنیتی آن کشور به گونه بی‌پیشینیه افزایش یافته است.
پس از روی کارآمدن دوباره حکومت طالبان در افغانستان اما دامنه حملات تی‌تی‌پی در پاکستان افزایش یافته و در بیش از سه سال گذشته هزاران نظامی و غیرنظامی در آن کشور از اثر حملات این گروه کشته و زخمی شده‌اند.
حکومت پاکستان اما مدعی است که با تسلط دوباره طالبان بر افغانستان ناامنی‌ها در آن کشور افزایش یافته و در این میان کابل نیز از جنگجویان تی‌تی‌پی در برابر اسلام‌آباد حمایت می‌کند.
ادعایی که کابل بارها آن را رد کرده و گفته ناامنی‌ها و حملات مرگبار در پاکستان مشکل داخلی آن کشور است و ربطی به حکومت فعلی در افغانستان ندارد.
آنچه اکنون به عنوان یک نقطه کلیدی در تغییر استراتژی جنگ تی‌تی‌پی به نظر می‌رسد الگوبرداری این گروه از مدل جنگی طالبان در افغانستان است که به عقیده برخی کارشناسان نظامی در پیشروی‌های طالبان در میدان جنگ در این کشور تاثیر فوق‌العاده‌ای داشت.
طالبان در افغانستان از همان ابتدا با تشکیل دولت موازی، روی صحنه جنگ مسلط بودند و حوزه فعالیت‌های‌شان در این کشور را از راس تا قاعده به گونه منظم سازماندهی کرده بودند.
طالبان در جنگ با دولت قوای خارجی و دولت پیشین افغانستان در سطح محلی و فرامحلی والیان، فرماندهان و سایر منابع مدیریتی خود را داشتند که هریک دارای صلاحیت‌ها و نقش‌های گوناگون و مشخص بودند.
حال طالبان پاکستانی هم با اتخاذ چنین تاکتیکی به نظر می‌رسد در پی گسترش فعالیت‌ها و افزایش قلمرو جغرافیای خود است و چنین برداشت می‌شود که تی تی پی برای یک جنگ فرسایشی در برابر اسلام آباد عزم خود را جزم کرده است.
دولت موازی این گروه اگر همانند طالبان در افغانستان نتواند منجر به سرنگونی رژیم گردد، حداقل در جهت گسترش ساحه نفوذ و قدرت آن در مناطق قبایلی و مرزی نظیر ایالت خیبرپشتون‌خواه موثر خواهد بود.
البته فراموش نکنیم که ساختار نظامی و دولتی در پاکستان متفاوت‌تر از افغانستان است و صحنه گردان اصلی آن کشور بخش‌های نظامی و امنیتی بوده که از هر نظر در طیف مخالف طالبان پاکستانی و سایر نیروهای مشابه آن است.
طالبان پاکستانی اما که عمدتا در نواحی مرزی با افغانستان جغرافیای قومی دارند در سایر نقاط پاکستان پایگاه قومی قابل توجه ندارند و با توجه به سنگینی ساختار جامعه 240 میلیونی پاکستان به نظر می‌رسد توان سرنگونی کل ساختار و دولت را در آن کشور را ندارد.
برخی گزارش‌ها هم نشان می‌دهند که تی‌تی‌پی طی ماه‌های روند جلب و جذب نیرو و اعضای تازه را در ساختار خود افزایش و افزون بر آن، سطح تبلیغات و عملیات روانی این گروه نیز بیش از هر زمانی در رسانه‌های اجتماعی گسترش یافته است.
با توجه به این دگردیسی‌های مهم، به نظر می‌رسد ناامنی طی ماه‌های اخیر در پاکستان بیش از پیش افزایش یابد و مناطق قبایلی آن به صحنه جنگ و رویارویی شدید میان نیروهای امنیتی آن کشور و گروه‌های نظامی مخالف حکومت تبدیل شود.
تشکیل دولت تی‌تی‌پی در پاکستان آن‌هم زمانی که این کشور درگیر بحران شدید اقتصادی و منازعات سیاسی در طیف‌های گوناگون است می‌تواند زنگ خطر جدی هم برای سران حکومتی در اسلام‌آباد باشد که سال‌هاست از تجارت تروریزم و هراس‌افکنی در منطقه سود برده‌اند.
