دستاوردهای زنان در دوسالگی حاکمیت طالبان

با گذشت دوسال از حکومت طالبان درافغانستان، زنان کشورما با چالش‌های متعددی مواجه شده‌اند که زندگی را برای آنان سخت و طاقت فرسا ساخته است. با فروپاشی جمهوریت، زنان و دختران در عرصه‌های مختلف سیاسی، اجتماعی و فرهنگی محدودیت و محرومیت را تجربه کرده و تمام آروزهای خویش را بر باد رفته دیدند.
طالبان در بدو ورود به کابل صنف‌های درس پسران و دختران را تفکیک نمود؛ اما دیری نگذشت که دروازه‌های مکاتب را به روی دختران بسته و آنان را از تحصیل بازداشتند.
در ادامه وضع محدوددیت برای زنان، طی فرمانی، مسافرت زنان را بدون محرم، منع و به زنانی که در رسانه‌ها فعالیت داشتند، دستور داده شد تا در برنامه تلویزیونی از ماسک برای پوشاندن صورت استفاده نمایند.
محدودیت‌ها به همینجا ختم نشد و پس از چندی زنان از ورود به پارک‌ها، مراکز ورزشی و حمام‌ها بازداشته شدند.
در دسامبر ۲۰۲۲ زنان از حضور در دانشگاه‌ها محروم و به دنبال آن از فعالیت در سازمان‌های غیر دولتی نیز منع شدند که زندگی آنان را بسیار تحت شعاع قرار داد.
با افزایش محدودیت و نقض حقوق زنان، آرایشگاه‌های زنانه تعطیل شده و بانوانی که در این حوزه فعالیت داشتند، شغل شان را از دست دادند.
در آخرین موردی که زنان را با محرومیت درگیر ساخت، منع کامل آنان از حضور در آزمون ورود به دانشگاه بود که چرخه تحریم علیه زنان را کامل ساخته و دختران را با نقض فاحش حقوق بشر مواجه کرد.
امروز ۲ سال از تسلط طالبان بر افغانستان می‌گذرد و شرایط زنان در بدترین وضع ممکن می‌باشد. حکومت طالبان با سیاست‌های گروهی و حذفی، زنان کشور را به سویی جهت داده است که هیچ روزنه‌ی امیدی برای آنان باقی نمانده است. طالبان با ادعای پیاده سازی شریعت اسلامی دست به چنین اقدامات محدودیت آفرین برای زنان زده است که این خود، سوء فهم را علیه اسلام و باورهای دینی به همراه خواهد داشت. دین مقدس اسلام همواره، تاکید بر عدالت و فراگیری علم داشته که در آیات و روایات به خوبی بیان شده است؛ اما حاکمیت طالبان خلاف این دستورات و سفارش‌های دینی عمل کرده و جمعیت کثیری از زنان و دختران را در بی سرنوشتی و محرومیت قرار داده است.
به عقیده علمای جهان اسلام و اجماع مسلمین، محدودیت های طالبان برای زنان هیچگونه توجیه شرعی و دینی نداشته بلکه مغایر با آموزه‌های اسلامی می‌باشد. با این حال طالبان بر این محدودیت ها پافشاری داشته و آن را بر اساس مصلحت و شریعت می‌دانند.
در چنین شرایطی، امت اسلامی و همه آزادگان جهان مسئولیت دارند تا در جهت احقاق حقوق زنان و رفع محدودیت ها بر آنان، فریاد عدالت‌خواهی و ظلم ستیزی برآورند و طالبان را از چنین رفتارهای مغایر با آموزه‌های دینی و ناقض حقوق بشر باز دارند. طالبان نیز باید به این درک برسند که حکومت بر مردم تا زمانی امکان پذیر است که حقوق مشروع و قانونی آنان ایفا شود ودر صورت ادامه نقض حقوق و وضع محدودیت، اراده‌ی مردم به گونه‌ی دیگر رقم خواهد خورد.