ذبیح‌الله مجاهد سخنگوی طالبان در واکنش به بیانیه پایانی سران کشورهای عضو سازمان همکاری شانگهای مبنی بر ایجاد حکومت فراگیر در افغانستان، تصریح کرد این موضوع مسئله داخلی افغانستان است و سایر کشورها باید از اظهارنظر درباره آن خودداری کنند.
مجاهد افزود: تشکیل حکومت فراگیر، موضوع داخلی افغان‌هاست. افغانستان در هر عرصه‌ای که منافع ملی ایجاب می‌کند تصمیم می‌گیرد. دولت‌های منطقه و همچنین کشورهای دور و نزدیک باید در رابطه با چگونگی تنظیم روابط خود با افغانستان و ایجاد فضای همکاری صحبت کنند.
همزمان با سفر رئیس جمهوری چین به تاجیکستان، سران دو کشور نیز از تشکیل یک حکومت فراگیر در افغانستان با مشارکت همه اقوام و گروه ها اعلام حمایت کردند.
سران چین و تاجیکستان بار دیگر تاکید کردند که افغانستان مستقل، بی‌طرف، متحد، فراگیر و صلح‌آمیز که عاری از تروریسم، جنگ و مواد مخدر باشد و در صلح و هماهنگی با همسایگان خود باشد، در راستای منافع مشترک مردم افغانستان و همه کشورهای منطقه خواهد بود.
تلاش جهانی به اتفاق کشورهای منطقه بر این است تا در افغانستان حکومتی تشکیل شود که با نمایندگی از همه ملت افغانستان بتواند، در صحنه‌های مختلف، رسمی و قابل اعتماد ظاهر گردد؛ ولی علی‌رغم تاکید و پافشاری جهانی بر این موضوع، پاسخ مثبتی از سوی طالبان ارائه نشده است و عملا جامعه جهانی را در بلاتکلیفی در مورد تعامل با طالبان قرار داده‌است.
طالبان مسأله حکومت فراگیر را یک امر داخلی تلقی نموده و از سایر کشورها خواسته اند تا در این موارد دخالت نکنند.
پرسشی که مطرح میشود این است که آیا موضوع حقوق بشر و تشکیل حکومت فراگیر، صرفا یک مسأله داخلی است و دیگران نباید در باره آن اظهار نظر و دخالت نمایند؟
تعامل دولت‌ها بر اساس قوانین بین‌المللی و مشروعیت آنان انجام می‌پذیرد و رعایت حقوق و مشارکت مردم در ساختار حاکمیت از ضروریات این تعامل به شمار می‌آید. امروزه ملت افغانستان نه تنها در ساختار حاکمیت سهیم نمی‌باشند، بلکه اداره کشور نیز مشروعیت خود را از سوی مردم کسب نکرده است.
حکومت طالبان دیر یا زود به این نکته واقف خواهد گشت که تشکیل حکومت فراگیر به معنای واقعی، یک ضرورت و نیاز است. آنان نمی‌توانند با پشت‌گوش انداختن خواسته‌های ملی و بین‌المللی، زمان را به نفع خود تلف نمایند. سه‌سال گذشته به وضوح نشان داد که طالبان در تحمیل سیاست‌های یکجانبه نتوانسته اند موفق ظاهر شوند و هیچ کشوری آنان را به رسمیت نشناخته است؛ همین پیام برای طالبان کافی می‌باشد که عملکردهای آنان خلاف حکومت داری ملی و معیارهای بین‌المللی است. لذا سهیم ساختن نمایندگان اقوام و اقلیت‌ها در ساختار حاکمیت یک ضروت غیر قابل انکار یه حساب می‌آید.
