مرکز توسعه جهانی در گزارشی تازه اعلام کرده است که توقف کمکهای مالی بین المللی و ایالات متحده، ضربه بزرگی به کشورهای نیازمند، از جمله افغانستان وارد خواهد کرد. این نهاد تأکید کرده که قطع این کمکها میتواند تأثیرات ویرانگری بر زندگی میلیونها نفر داشته باشد. براساس این گزارش، افغانستان یکی از هشت کشوری است که بیشترین آسیب را از توقف کمکهای امریکا متحمل خواهد شد. در مجموع، ۲۶ کشور فقیر جهان از این کمکها بهره میبردند که در میان آنها، افغانستان، سودان جنوبی، سومالیا، کنگو، لیبریا، سودان، اوگاندا و اتیوپی بیش از یکپنجم منابع کمکی خود را از طریق اداره توسعه بینالمللی ایالات متحده دریافت میکردند.
افغانستان بهعنوان یکی از آسیبپذیرترین کشورها در این زمینه، با چالشهای بیسابقهای روبهرو است. بیش از ۲۲ میلیون نفر در کشور، نیازمند کمکهای بشردوستانه هستند و هرگونه کاهش در این کمکها میتواند بحران انسانی را بهطور قابلتوجهی تشدید کند. اقتصاد افغانستان که پیشتر نیز به دلیل سالها جنگ و ناآرامیهای سیاسی در وضعیت شکنندهای قرار داشت، با کاهش ۷ درصدی تولید ناخالص داخلی مواجه خواهد شد. این کاهش، زندگی میلیونها نفر را تحت تأثیر مستقیم خواهد گذاشت که به بیثباتی بیشتر، افزایش فقر و نابرابری منجر خواهد شد.
توقف کمکها همچنین باعث کاهش ارزش پول ملی افغانستان شده است. طالبان برای جلوگیری از سقوط بیشتر ارزش پول، میلیونها دالر به بازار تزریق کردهاند، اما این اقدامات بهعنوان راهحلهای کوتاهمدت تلقی میشوند و در بلندمدت نمیتوانند از بحران اقتصادی جلوگیری کنند. کاهش ارزش پول ملی، فشار بیشتری بر مردم وارد خواهد کرد و ممکن است به افزایش قیمتها و کاهش قدرت خرید منجر شود. این وضعیت بهویژه برای کارمندان دولتی که با مشکلات جدی در پرداخت حقوق مواجه شدهاند، چالشبرانگیز است.
حکومت طالبان از جامعه جهانی خواسته است تا مسائل بشردوستانه را از سیاست جدا کند. با این حال، نگرانیهایی وجود دارد که طالبان ممکن است از این کمکها برای تقویت حکومت خود و تأمین منافع گروهی استفاده کنند. این مسئله میتواند مانعی برای ازسرگیری کمکهای بینالمللی باشد، چرا که جامعه جهانی ممکن است نسبت به نحوه استفاده از این منابع اطمینان نداشته باشد. این عدم اطمینان میتواند به کاهش بیشتر کمکها و تشدید بحران در افغانستان منجر شود.
با توجه با مشکلات گسترده مردم، اگر کشورهای دیگر اقدام به کمک نکنند، وضعیت افغانستان و دیگر کشورهای آسیبپذیر بهطور فزایندهای بحرانی خواهد شد. این موضوع نهتنها بر زندگی میلیونها نفر در این کشورها تأثیر میگذارد، بلکه میتواند به بیثباتی منطقهای و افزایش مهاجرتهای اجباری منجر شود. بنابراین، ضروری است که جامعه جهانی بهویژه در شرایط کنونی، به دنبال راهحلهای پایدار و هماهنگ برای حمایت از این کشورها باشد تا از تشدید بحرانهای انسانی و اقتصادی جلوگیری شود. این امر نیازمند همکاری بینالمللی و اتخاذ رویکردی جامع برای رسیدگی به ریشههای بحرانها است.
