توافقنامه دوحه و خیانت بزرگ به مردم افغانستان

چهارسال از توافقنامه دوحه که میان آمریکا و طالبان امضا شده بود می‌گذرد و اکنون افغانستان از پیامدهای آن به شدت متاثر می‌باشد. این توافق به صورت محرمانه انجام شده بود و بسیاری از مقامات جمهوریت از آن اطلاعی نداشتند. کارشناسان این توافق نامه را به منزله‌ی یک توطئه و خیانت به مردم افغانستان می‌دانند.
طالبان به عنوان یک گروه نظامیِ غیر رسمی، طرف مذاکره یک کشور به اصطلاح ابر قدرت قرار گرفت که از هیچ امکانات نظامی پیشرفته و جایگاه ملی بر خوردار نبود.

پس از توافقنامه دوحه آمریکا دست از حمایت نیروهای نظامی افغانستان کشید و این در حالی بود که بر اساس توافقنامه امنیتی، افغانستان متحد آمریکا به شمار می‌رفت و این عدم حمایت از حکومت مرکزی به منزله خیانت به هم پیمان و متحد آمریکا به حساب می‌آید.
در بخش‌های مختلف توافقنامه دوحه آمریکا طالبان را ملزم به تامین امنیت آمریکا و متحدان خود کرده اما در مورد امنیت مردم افغانستان و منطقه تضمین و تعهدی ذکر نشده بود.
طالبان نیز تعهداتی را به مردم افغانستان و در توافق‌نامه دوحه ذکر کرده بودند. طالبان تاکید کرده بودند که برای ملت خود زمینه زندگی همراه با صلح و آرامش را برای تمام اقوام افغانستان بدون تبعیض فراهم می‌کند. آنان همچنین در این توافقنامه پایبندی به حقوق زنان را نیز پذیرفته بودند.
ملا برادر وعده داده بود که تمام اقوام کشور بدون هیچ گونه تبعیض جایگاه خود را در نظام اسلامی خواهند داشت و با یکدیگر در فضای برادری همراه با صمیمیت زندگی خواهند کرد.
آنچه روشن است که توافقنامه دوحه و خروج آمریکا از افغانستان یک شکست، برای ایالات متحده محسوب می‌گردد. این کشور بر اساس منافع خود تصمیم می‌گیرد و شرایط مختلف، اولویت های خود را نیز تغییر می‌دهد.
تغییر اولویت های آمریکا، افغانستان را به سوی بحران و آشفتگی هدایت کرد. این کشور روزانه 300 میلیون دالر در افغانستان هزینه می‌کرد که در مجموع بیش از 2 تریلیون دالر هزینه در برداشت زمانی که متوجه شد هزینه های این کشور در افغانستان بدون دستاورد افزایش یافته است ناچار به ترک افغانستان گردید.
سقوط نظام سیاسی و خروج غیر مسئولانه آمریکا از افغانستان تبعات بسیار ناگواری را برای مردم افغانستان به همراه داشت فقر،بیکاری، کودک فروشی، گرسنگی، محرومیت زنان از تحصیل و مهاجرت هزاران تن از مردم افغانستان نتیجه توافقنامه دوحه بوده که مسولیت آن متوجه امریکا می‌باشد.

آنچه برای جامعه افغانستان روشن شده این است که توافق دوحه نه تنها خدمتی برای افغانستان محسوب نمی‌‎گردد بلکه یک خیانت و توطئه بزرگ بود که افغانستان را به سوی بحران هدایت کرد زیرا نه آمریکا به تعهدات خود در قبال مردم افغانستان عمل کرد و نه طالبان.