پاکستان و چین پس از پایان سفر شهباز شریف نخست وزیر پاکستان به چین یک بیانیه مشترک 32 ماده‌ای منتشر کردند.
دو طرف با اشاره به تشویق حکومت کنونی افغانستان برای ایجاد یک چارچوب سیاسی فراگیر، اتخاذ سیاست‌های معتدل، حسن همجواری و مبارزه قاطعانه با تروریسم از جمله اجازه ندادن به استفاده از قلمرو افغانستان برای اقدامات تروریستی تاکید کردند.
چین و پاکستان توافق کردند که نقش سازنده‌ای در خصوص کمک به افغانستان برای دستیابی به توسعه پایدار و ادغام در جامعه بین‌المللی ایفا کنند.
همچنین کاظمی قمی سفیر ایران در کابل نیز مانند سایر مقامات جهان بر تشکیل دولت فراگیر که متشکل از افراد صالح و خدمت‌گذار باشد تاکید کرد.
وی افزود: حجم بحران در افغانستان سنگین است و این کشور نیازمند استفاده از ظرفیت‌های ملی و همکاری‌های منطقه‌ای می‌باشد.
کاظمی قمی افزودکه توصیه‌ها به طالبان از سر خیرخواهی و برای حل بحران افغانستان می باشد که مداخله در امور این کشور محسوب نمی‌گردد.
ذاکر جلالی، رییس ریاست سوم سیاسی وزارت امور خارجه طالبان گفته است که افغانستان مانند هر کشور دیگر، برمبنای ارزیابی، محاسبات و اولویت‌های سیاست خارجی خویش مستقلانه تصمیم می‌گیرد.
جلالی خاطر نشان کرد: افغانستان دیگر مسأله نیست؛ اما بدون شک مانند هر کشور دیگر، به خصوص کشورهای منطقه مسایلی دارد که در جست‌وجوی یافتن راه‌حل برای آن‌ها است.
این اظهارات پس از آن مطرح می‌شود که نشست فارمت مسکو با حضور نمایندگان روسیه، چین، ایران و پاکستان در تهران برگزار شد و طالبان در آن نشست شرکت نکردند.
آنچه که مورد تاکید همه مقامات جهان و مخصوصا کشورهای همسایه افغانستان می‌باشد، تشکیل حکومت فراگیر در کشور می‌باشد که در سایه آن از بحران موجود، عبور شود. مشورت‌های کشورهای منطقه در این خصوص نه‌نتها دخالت در امور افغانستان به‌شمار نمی‌آید بلکه عین خیر خواهی و مطالبه به حق مردم ما نیز می‌باشد.
در دنیای کنونی که دموکراسی و مردم سالاری حرف اول را در انتخاب نوع حکومت ها می‌زند، تشکیل حکومت فراگیر، کمترین اقدامی است که از طالبان درخواست شده است؛ زیرا حق آن است که دولت‌ها با رای و انتخاب مردم گزینش شودند که چنین سازوکاری در افغانستان وجود ندارد.
بنابر این مطالباب ملی و بین‌المللی برای تشکیل حکومت فراگیر، خواسته به حقی است که طالبان باید به آن پاسخ مثبت دهند؛ و پیشنهادات راهگشا برای خروج از وضع موجود، نه تنها دخالت در امور داخلی افغانستان تلقی نشده بلکه عین مصلحت اندیشی برای ملت‌ما و خروج افغانستان از بحران می‌باشد.
