اظهارات معاون سخنگوی طالبان در رد ادعاهای مربوط به کمک‌های مالی آمریکا به طالبان، ابعاد پیچیده‌ای از روابط بین ایالات متحده و حکومت طالبان را نشان می‌دهد. این موضوع از چند زاویه قابل واکاوی می‌باشد که به آن پرداخته می‌شود.
اظهارات فطرت مبنی بر اینکه “آمریکا حتی یک روپیه هم به طالبان نپرداخته است”، بازتابی از تلاش طالبان برای نمایش استقلال سیاسی و اقتصادی این گروه است. طالبان با رد این ادعاها، در پی تقویت مشروعیت داخلی و خارجی خود به‌عنوان حکومتی مستقل است. این استراتژی می‌تواند هدف جلب اعتماد مردم افغانستان و بازیگران منطقه‌ای را دنبال کند.
از سوی دیگر، طالبان تاکید کرده که آمریکا میلیاردها دالر از دارایی‌های مردم افغانستان را مسدود کرده است. این اقدام آمریکا فشار قابل‌توجهی بر اقتصاد افغانستان وارد کرده و بحران انسانی را تشدید نموده است. طالبان این مسئله را دلیلی بر خصومت آمریکا و تلاش برای تضعیف حاکمیت خود می‌داند.
بازرس ویژه آمریکا برای بازسازی افغانستان (سیگار) گزارش داده که ایالات متحده پس از تسلط طالبان، ۱۷ میلیارد دالر به افغانستان کمک کرده است. این ادعا در تضاد با اظهارات طالبان قرار دارد. با این حال، شواهد نشان می‌دهد که این کمک‌ها عمدتاً برای نیازهای بشردوستانه و حمایت از مردم افغانستان اختصاص یافته و مستقیماً به طالبان تعلق نگرفته است. ابهام در تفکیک کمک‌های بشردوستانه از کمک‌های مرتبط با طالبان، زمینه‌ساز برداشت‌های متفاوت از این گزارش‌ها شده است.
همزمان، انتقادات دونالد ترامپ، رئیس‌جمهور پیشین آمریکا، از دولت بایدن درباره کمک‌های مالی به افغانستان، به‌وضوح جنبه سیاسی دارد. ترامپ با استفاده از این موضوع در صدد حمله به دولت بایدن و تضعیف وجهه آن است. این مسئله نشان می‌دهد که موضوع افغانستان نه تنها در سطح بین‌المللی، بلکه در سیاست داخلی آمریکا نیز اهمیت زیادی دارد.
طالبان همچنین با بیان اینکه به کمک آمریکا نیازی ندارد، در تلاش است تا تصویری مستقل از خود ارائه دهد. این رویکرد می‌تواند به تقویت مشروعیت حکومت آن‌ها در میان حامیان داخلی و منطقه‌ای کمک کند. با این حال، بحران اقتصادی و انسانی موجود در افغانستان نشان می‌دهد که کشور برای بازسازی و مدیریت شرایط، به حمایت‌های بین‌المللی نیازمند است.
بنابر این اظهارات طالبان و گزارش‌های مرتبط با کمک‌های مالی آمریکا، نمایانگر شکاف عمیق میان روایت‌های طالبان و غرب است. طالبان تلاش دارند با رد کمک‌های مستقیم، مشروعیت خود را تقویت کند؛ در حالی که آمریکا و متحدانش با چالش‌های مرتبط با مدیریت بحران انسانی و امنیتی افغانستان روبرو هستند. لذا انکار طالبان و تاکید آمریکا نوعی از دوگانگی را در این خصوص ایجاد می کند که نیازمند شفاف سازی و اطلاعات دقیق ترر می باشد.
