به گزارش خبرگزاری معمار، برنامه اسکان بشری سازمان ملل متحد (UN-Habitat) هشدار داده است که افغانستان با موج سریع و بی‌سابقه‌ای از شهرنشینی مواجه است، اما ظرفیت‌های زیربنایی و مدیریتی شهرها برای پاسخ‌گویی به این تحول، هنوز کافی نیست.
بر اساس اعلام این نهاد، در سال ۱۹۵۰ تنها یک تن از هر ۲۰ شهروند افغانستان در مناطق شهری زندگی می‌کرد، اما این رقم تا سال ۲۰۲۲ به یک نفر از هر چهار تن افزایش یافته است. این روند همچنان ادامه دارد و پیش‌بینی می‌شود که تا سال ۲۰۶۰، نیمی از جمعیت کشور – یعنی در هر دو تن، یک نفر – ساکن شهرها باشند.
برنامه اسکان بشری ملل متحد هشدار داده که نبود سیاست‌گذاری و برنامه‌ریزی دقیق شهری، ضعف مدیریت و نبود سرمایه‌گذاری‌های کلان در بخش زیربناها، سبب گسترش فزاینده شهرک‌های غیررسمی در سراسر افغانستان شده است؛ مناطقی که اغلب از ابتدایی‌ترین خدمات مانند آب، برق، بهداشت و ترانسپورت بی‌بهره‌اند.
در اعلامیه این نهاد آمده است: «شهرهای افغانستان هنوز برای این تغییر بزرگ آماده نیستند. ما باید همین حالا اقدام کنیم تا از این روند شهرنشینی، به‌عنوان یک فرصت برای توسعه پایدار و تغییر مثبت بهره بگیریم.»
افزایش جمعیت شهری بدون آمادگی‌های لازم، می‌تواند بحران‌هایی چون کمبود مسکن، گسترش فقر شهری، فشار بر منابع و افزایش بی‌عدالتی در دسترسی به خدمات اساسی را به‌دنبال داشته باشد.
