بررسی دلایل رضایتمندی آمریکا از وضعیت کنونی افغانستان

در روزهای گذشته اداره موسوم به سیگار( دفتر بازرسی ویژه ایالات‌متحده‌آمریکا در امور بازسازی افغانستان)، عامل سقوط حکومت پیشین افغانستان را فساد و خودکامگی اشرف‌غنی و نحوه زمامداری‌اش با یک حلقه بسته اعلام کرد.
سپس زلمی خلیل‌زاد، نماینده ویژه پیشین آمریکا در امور افغانستان نیز صراحتاً اعلام کرد که وضعیت کنونی افغانستان برای مردم این کشور بسیار دشوار بوده، اما به نفع آمریکا تمام شده است.
در واکنش به ادعاهای ذکر شده، می‌توان دلیل خرسندی و رضایت‌خاطر دولت‌مردان ایالات‌متحده‌آمریکا از وضعیت کنونی افغانستان را مورد بررسی قرار داد.
ایالات‌متحده‌آمریکا از ابتدای اشغال کشور با حمایت از گروه‌های جنگ‌طلب و افراطی و تشکیل دولت‌های دست‌نشانده غیرشایسته و عدم ایجاد زیرساخت‌های اقتصادی‌، اجتماعی، سیاسی و فرهنگی که باعث گسترش فقر و ناامنی، عقب‌نگه‌داشتگی و تأخر شدید در رشد و توسعه، وابستگی و ویرانی افغانستان گشت؛ ودر نهایت با معامله پنهانی و خروج غیر مسئولانه‌اش ، مسئولیت اداره کشور را به گروه طالبان سپرد.
ابراز خرسندی ایالات‌متحده‌، قابل پیش‌بینی بود زیرا این کشور با وجود تاریخ کوتاه از تأسیس خود، سابقه نداشته که مسئولیت اشتباهات و کارکردهایش در ایجاد ویرانی کشورها را بر عهده بگیرد و دائماً با سندسازی و قدرت نفوذش، رهبران کشورهای مستعمره‌ را عامل وابستگی، فروپاشی اقتصادی، سیاسی و کشتار مردم بی‌دفاع دانسته و در قرن اخیر نیز که مطبوعات و رسانه‌های جمعی را به طور کامل در اختیار دارد، با فریب و نیرنگ، افکار جهانیان را جهت می‌دهد.
اساس نظام سلطه از ابتدای استعمار بر کشورها بر همین استوار است؛ سلطه‌طلبان، کشورهایی که دارای موقعیت ژئوپلتیک و منابع طبیعی بودند را هیچ‌گاه رها نکرده و برای غلبه بر سایر رقبا و عدم ایجاد استقلال واقعی در کشورهای تحت استعمار، از هر طریقی اهداف شوم خود را پیاده‌سازی می‌کردند.
چپاول منابع طبیعی(معادن، نفت، گاز،مواد خام طبیعی و…)، استقرار سربازان نظامی در کشورهای ژئوپلتیک، به هنگام جنگ های‌جهانی، استفاده از نیروی کار رایگان و یا ارزان ( برده داری مدرن)، قهرمان‌سازی نمادین، پس از شورش ملت ها و ایجاد دولت های دست نشانده به بهانه استقلال و سپس با خروج نمادین از کشورها به طور غیرمستقیم (استعمارنو و فرانو) بر دولت‌های حاکم، نظارت و کنترل داشتند.
لذا واقعیت غیرقابل انکار این است که آمریکا به اهداف خصمانه‌اش در افغانستان و برخی از کشورهای منطقه تا حدود زیادی دست یافته؛ زیرا ایالات‌متحده از ابتدای حضور در کشور، هدفش ایجاد صلح، امنیت سراسری، توسعه، رشد، پیشرفت و از بین بردن گروهک‌های تندرو نبود؛بلکه بالعکس برای وابستگی، ویرانی، عقب نگه‌داشتگی و تأخر در پیشرفت و نابودسازی تمام زیرساخت‌های اساسی اقتصادی تلاش می‌کرد تا از این طریق نه تنها کشوری ژئوپلتیک مانند افغانستان را کنترل نماید بلکه سایر کشورهای همسایه‌ از جمله جمهوری‌اسلامی‌ایران، روسیه و چین را تحت‌فشار قرار داده و با ناامن ساختن افغانستان، کشورهای منطقه را تهدید و درگیر مسائل امنیتی نماید.