به گزارش خبرگزاری معمار؛سازمان ملل متحد در گزارشی تکان‌دهنده اعلام داشت ظلمی که زنان و دختران افغانستان از آگست ۲۰۲۱ به این‌سو تجربه می‌کنند را از نظر مقیاس و تأثیر نسلی «بی‌نظیر» توصیف کرده و خواستار اقدام فوری جهانی برای پایان دادن به این ستم شده است.
این گزارش که روز دوشنبه، ۲۱ جوزا، توسط بخش زنان سازمان ملل متحد منتشر شد، حاوی نظرسنجی و نمایه زنانی است که تبعیض جنسیتی را پس از تسلط طالبان تجربه کرده‌اند. یافته‌های این گزارش نشان می‌دهد که چگونه ۴۰ سال پیشرفت در زمینه حقوق زنان، با صدور بیش از ۷۰ فرمان از سوی طالبان، در کمتر از سه سال از بین رفته است.
انزوای اجتماعی، ترک تحصیل، ممنوعیت کار و سفر، و افزایش خودکشی زنان از جمله پیامدهای فاجعه‌بار تسلط طالبان بر افغانستان است.
بر اساس آمار ارائه شده در این گزارش، تنها 1 درصد از زنان احساس می‌کنند که در جامعه نفوذ دارند، 8 درصد از زنان سروی شده از آگست ۲۰۲۱ تا کنون حداقل یک زن را می‌شناسند که خودکشی کرده و 18 درصد از اشتراک کنندگان می‌گویند که در سه ماه گذشته، حتی یک بار هم با زنان خارج از خانواده‌شان دیدار نکرده‌اند.
با این حال، گزارش سازمان ملل نشان می‌دهد که با گذشت نزدیک به سه سال از تسلط طالبان، عزم زنان برای گرفتن حق‌شان قوی‌تر می‌شود.
آلیسون داویدیان، نماینده ویژه زنان سازمان ملل در افغانستان، در این باره گفته است: «زنان افغان مقاومت فوق‌العاده‌ای از خود نشان می‌دهند. در مواجهه با چالش‌های باورنکردنی، زنان به اداره سازمان‌ها، مشاغل و ارایه خدمات ادامه می‌دهند. ما باید روی مقاومت آنها سرمایه گذاری کنیم و افغانستان باید در صدر اجندای بین‌المللی قرار بگیرد.»
بخش زنان سازمان ملل برای مبارزه با این وضعیت، انجام اقدامات تخصیص بودجه درازمدت به سازمان‌های جامعه مدنی زنان افغانستان، جلوگیری از اقداماتی که می‌تواند به طور ناخواسته از سیاست‌ها، هنجارها و ارزش‌های تبعیض‌آمیز طالبان حمایت یا آن را عادی‌سازی کند، تخصیص حداقل 30 درصد از تمام کمک‌های مالی به افغانستان به ابتکاراتی که صراحتاً با هدف ارتقای برابری جنسیتی، حقوق زنان و اجتناب از حمایت از پروژه‌های کور جنسیتی صورت می‌گیرد، گنجاندن حقوق بشر با تمرکز ویژه بر حقوق زنان، به عنوان یک جنبه اساسی در تمام فعالیت‌های بشردوستانه و مداخلات اساسی نیازهای انسانی زیر را توصیه کرده است.
نشر این گزارش در حالی صورت می‌گیرد که از زمان تسلط طالبان به این‌سو، زنان و دختران از آموزش، تحصیل، کار و حضور در شماری از اماکن عمومی منع شده‌اند و سفرهای‌شان نیز توسط این گروه با محدودیت‌های شدید روبرو شده است.
