شماری از باشندگان کابل می‌گویند که با حاکمیت دوباره طالبان در افغانستان آن‌ها تغییر شغل داده و امروز در یک کاری مصروف‌اند که فقط نان شب و روزشان را پیدا می‌کنند.
به گزارش خبرگزاری معمار، فقر و بیکاری از دو شاخصه اصلی بحران اقتصادی در کشور دانسته می‌شود که هر روز در حال افزایش است. مقامات حکومت سرپرست افغانستان برای فقرزدایی می‌گویند که امریکا و غرب باید پول‌های منجمد شده افغانستان را آزاد کنند زیرا به گفته آن‌ها، این پول حق ملت افغانستان است.
از سوی هم شماری از شهروندان در کابل به این باور هستند که اگر حکومت سرپرست اعتماد جهان را جلب کند و کشورهای جهان حکومت را به رسمیت بشناسد فقر اقتصادی و بحران بیکاری کاهش خواهد یافت.
شوکت‌علی یکی از باشندگان شهر کابل به خبرگزاری معمار می‌گوید که روزانه ۱۵۰ تا ۲۰۰ افغانی درآمد دارد که بسنده مصارف خانواده هفت نفری‌شان نیست.
شکوت‌علی می‌گوید: در ۲۰ سال گذشته کشورهای غربی به افغانستان هجوم آوردند و به بهانه‌های مختلف سرمایه‌ها و منابع ارزشمند افغانستان را تاراج کردند و در بدل این کارشان به نام کمک میلیون‌ها دالر را به سیاست‌داران فاسد دادند.
وی به این باور است که در ۲۰ سال گذشته اگر نصف پول کمک‌شده جامعه جهانی در افغانستان سرمایه‌گذاری می‌شد وضعیت فقر و بیکاری مثل امروز این‌گونه نبود.
بعد از حمله ۱۱ سپتمبر امریکا به افغانستان حمله کرد و مدعی مبارزه با تروریزم بود. به دنبال آن ناتو نیز برای همکاری در مبارزه با تروریزم و توان‌مندسازی نیروهای دفاعی و امنیتی افغانستان هزاران سرباز را به کشور اعزام کرد. آنچه امروز در بین قشر فقیر و متوسط مردم افغانستان بر سر زبان‌ها است، این موضوع است که میلیاردها دالر کمک‌شده جهان کجا شد؟
شوکت‌علی در این مورد می‌افزاید: نبود یک سیستم قوی و حضور افراد و سیاسیون فاسد در قدرت باعث شد تا مردم افغانستان هر روز فقیرتر شوند. میلیون‌ها دالر به جیب این افراد رفت و هیچ کسی از آن‌ها حساب نگرفت و امروز آن‌ها با پول که حق مردم افغانستان است در خارج تجارت و زندگی می‌کنند.
به باور وی، «حکومت باید زمینه کار را به مردم فراهم کند، دولت باید به هر شکل که می‌تواند به مردم کار ایجاد کند و در بدل کار مواد بدهد، فقط مردم مصروف شوند چرخه اقتصاد به خودی خود در گردش می‌افتد و وضعیت تغییر می‌کند.»
از سوی هم حضرت سالک از فعالان رسانه‌ای در کابل به خبرگزاری معمار می‌گوید که به صورت کلی فقر در جامعه افغانستان وجود دارد ولی بعد از حاکمیت دوباره طالبان بیکاری نیز ضلع دیگر بحران اقتصادی شد که این دو پدیده بحران اقتصادی را در پی داشته است.
آقای سالک به این باور است که اگر زنان حق کار در ادارات خصوصی و دولتی را می‌داشتند امروز وضعیت اقتصادی مردم به این شدت وخیم نمی‌بود، چون بسیاری از خانواده‌ها زنان تنها نان‌آور و مبنع درآمدشان هستند.
وی همچنان می‌گوید: تاجران، شرکت‌های بزرگ ملی و بین‌المللی باید در کشور سرمایه‌گذاری کنند، کسانی که صاحبان مشاغل متوسط بودند نیز در دو سال اخیر از سرمایه‌گذاری در کشور دست کشیدند، زیرا مشکلات اقتصادی و مالیات بلند دولت باعث شد آن‌ها فعالیت‌شان را متوقف کنند.
سلطان یکی دیگر باشندگان کابل به خبرگزاری معمار می‌گوید که در سال‌های گذشته مصروف کارهای ساختمانی بوده، ولی با فروپاشی نظام سیاسی و متوقف شدن ساخت‌وساز بیکار شده است.
سلطان امیدوار است که در آینده نزدیک جهان حکومت فعلی افغانستان را به رسمیت بشناسد تا افغانستان با جهان وارد معاملات بزرگ تجاری و اقتصادی شود و این امر باعث کاهش فقر و بیکاری در کشور خواهد شد.
سلطان می‌گوید: امریکا مردم را در فقر و بدبختی و بیکاری قرار می‌دهد، اگر آن‌ها واقعاً به فکر ملت فقیر افغانستان است باید اقدامات عملی را برای کمک به مردم روی دست بگیرد.
به باور سلطان، تا زمانی که بازارهای منطقه‌ای و جهانی به روی تاجران و سرمایه‌گذاران افغانستان باز نشود و آن‌ها با تجار کشور وارد معاملات اقتصادی نشوند وضعیت بیکاری کماکان چنین باقی خواهد ماند.