در ماه‌های اخیر روند بازگشت مهاجران افغانستانی به کشور به گونه کم‌سابقه افزایش یافته است. همزمان زمزمه‌ها از آغاز موج اخراج مهاجران از برخی کشورهای اروپایی نیز طی هفته‌های پسین شدت گرفته است.
بحث‌ها درباره بازگشت مهاجران به کشور درحالی داغ است که در داخل افغانستان بحران اقتصادی همچنان زندگی شهروندان را تحت تاثیر قرار داده و توان اقتصادی آنان را به شدت تضعیف کرده است.
افزون بر این، هم‌اکنون بیش از 20 میلیون جمعیت افغانستان به کمک‌های بشری نیازمند بوده و امید چندانی هم برای بهبود وضعیت در کوتاه‌مدت به چشم نمی‌خورد؛ وضعیتی که پیش‌بینی می‌شود عودت کنندگان هم کم و بیش متاثر از آن خواهند شد.
با این حال، برخی کارشناسان اقتصادی بر این نظر اند که با وجود بحران فعلی اقتصادی در کشور و نبود یک چشم‌انداز روشن برای پایان چالش‌های معیشتی مردم، بازگشت میلیون‌ها مهاجر از کشورهای دور و نزدیک صرفا باعث افزایش مشکلات و تشدید بحران بشری در اشکال مختلف در کشور خواهد شد.
از سوی هم، نبود فرصت‌های کاری برای عموم مردم و بویژه عودت کنندگان که نیاز شدید به کار و اشتغال دارند، زندگی آنان دچار مشکل کرده و چه بسا در مواردی حتی باعث مهاجرت دوباره آنان خواهد شد.
جالب اینجاست که با وجود بحران اقتصادی و نارضایتی شهروندان در داخل، برخی مسئولان حتی در اظهار نظرهای‌شان خواستار بازگشت مهاجران به کشور می‌شوند؛ بازگشت در شرایطی که وجود تحریم‌ها از یک سو و ناکامی حکومت سرپرست طالبان در حل مشکلات اقتصادی جامعه در سوی دیگر، عرصه زندگی را برای عموم مردم حداقل از نظر اقتصادی تنگ‌تر کرده است.
اکنون گزارش‌ها نشان می‌دهند که فقر و بیکاری از عمده‌ترین دلایل مهاجرت مردم به کشورهای دور و نزدیک بوده و این روند طی نزدیک به سه سالی که از عمر طالبان در افغانستان می‌گذرد سیر صعودی داشته است.
در همین وضعیت است که برخی کارشناسان اقتصادی حل بحران اقتصادی فعلی افغانستان را جزو مهم‌ترین عوامل موثر بر توقف چرخه مهاجرت در کشور می‌دانند.
با این همه، مهاجران از حاکمان در افغانستان انتظار دارند که رسیدگی به مشکلات آنها را جزو اولویت‌های حکومتی‌شان قرار دهند و با ایجاد اشتغال و ثبات در کشور زمینه‌های پایا و دایمی را برای زندگی عموم شهروندان فراهم کنند تا روزی شاهد ختم بحران مهاجرت در کشور باشیم.
