این موضوع را «یو شیائو یونگ» نماینده ویژه چین در امور افغانستان در صفحه اجتماعی ایکس نگاشته و افزوده است که مقامات این کشور با دیپلمات‌های طالبان اخیرا در بیجینگ پیرامون مسایل گوناگون گفت‌وگو کرده‌اند.
صحبت از طرح تشکیل حکومت فراگیر درحالی از سوی نماینده چین مطرح می‌شود که انتقادها از نبود یک ساختار همه‌شمول و مورد قبول جامعه بین المللی، با گذشت نزدیک به سه سال از عمر حکومت طالبان، هنوز هم از جدی‌ترین انتقادها و پرسش‌ها فراراه اداره فعلی آنها به حساب می‌آید.
در کنار توصیه‌های جهانی برای رعایت حقوق بشر و تامین حقوق زنان افغان از سوی طالبان، تشکیل حکومت فراگیر و همه‌شمول نیز یکی از جدی‌ترین خواست‌های جامعه جهانی در این مدت بوده است.
تشکیل چنین حکومتی برای جامعه جهانی تا آنجا اهمیت داشته که حتی معمای به رسمیت‌شناسی حکومت طالبان هم تا حد زیادی به همین موضوع گره خورده است.
طالبان در این مورد اما نه تنها از سوی کشورها و نهادهای مخالف خودش مورد انتقاد بوده که حتی برخی از کشورهای که روابط نسبتا گرمی هم با این گروه دارند از عدم تشکیل حکومت فراگیر انتقاده کرده و بر مشارکت نمایندگان همه اقوام و مذاهب در افغانستان تاکید کرده‌اند.
فشارها بر طالبان برای تشکیل حکومت فراگیر در افغانستان در شرایطی جریان دارد که حکومت فعلی آنها در داخل هم با مشکلات‌های عدیده و همچنان با چالش بحران مشروعیت و رضایت عمومی مواجه است. طالبان تاهنوز افکار عمومی را نتوانسته‌اند قناعت دهند که اداره فعلی آنها براساس کدام مکانیزم و سازوکار اعمال قدرت می‌کند و ادعای نمایندگی از اراده عمومی همه شهروندان را دارد!
عمده‌ترین توجیه طالبان در باره چرایی عدم تشکیل حکومت فراگیر و بحران مشروعیت سیاسی موجود، این بوده که گویا نوع نظام و حکومت در افغانستان یک مسئله داخلی است و هرگونه اظهار نظر در این مورد هم «دخالت» در امور داخلی کشور محسوب می‌شود؛ حالانکه بسیاری از کارشناسان سیاسی بدین باورند که در نبود یک حکومت فراگیر و همه شمول، افغانستان بار دیگر در چنبره خواست‌های گروهی و قومی محصور خواهد ماند و بن‌بست سیاسی ادامه خواهد یافت.
به نظر می‌رسد طالبان در صورتی که قضایای کشور را از منظر کلان محاسبه کنند و نگاه جامعه و همه‌جانبه به واقعیت‌های امروزین افغانستان، منطقه و جهان داشته باشند می‌توان به شکست بن‌بست سیاسی در کشور امیدوار بود و چشم‌انداز روشنی هم برای آینده تعریف کرد؛ در غیر آن، ادامه مسیر فعلی و نادیده گرفتن واقعیت‌های جاری و خواست‌های منطقی و انسانی مردم افغانستان و جهانیان، هر نوع فرصت و امکان پیشرفت و ثبات را از امروز و فردای کشور خواهد گرفت و دامنه بحران و منازعات گسترش خواهد یافت.
