سازمان ملل در گزارش تازه خود اعلام کرده که افغانستان همچنان در صدر فهرست کشورهای تولید کننده مواد مخدر قرار دارد. میانمار پس از افغانستان دومین کشور تولید کننده مواد مخدر در جهان شناخته شده است.
بر اساس آمارهای رسمی، در سال ۲۰۰۰ مجموعه کشت موادمخدر در کشور افغانستان ۲۶۵ هکتار بوده است، اما در سال ۲۰۲۰ این رقم به ۶۸۰۰ هکتار رسیده و در سال جاری با افزایش ۳۲ درصدی نسبت به سال گذشته، ۲۳۳ هزار هکتار زمین کوکنار کشته شده است.
همچنین در سال ۲۰۰۰ مجموع تولید موادمخدر در کشور ۲۰۰ تن بوده اما در حال حاضر این رقم به ۸۵۰۰ تا ۱۰ هزارتن می‌رسد.
دفتر مبارزه با مواد مخدر و جرایم سازمان ملل متحد می‌گوید که ۸۰ در صد مواد مخدر جهان از افغانستان صادر می‌شود.
این در حالی است که ۱۴ حمل ماه سال جاری در فرمانی تازه از سوی ملا هبت‌الله آخوندزاده اعلام و به تمام مردم خبر داده شد که از تاریخ صدور این فرمان، کاشت خشخاش در تمام کشور به گونه مطلق ممنوع است و هیچ‌کس نمی‌تواند از آن تخلف کند. اگر خدای نخواسته کسی تخلف بکند کشت او از بین برده می‌شود و با متخلف از روی شریعت اسلامی برخورد صورت می‌گیرد.»
همچنین در این فرمان آمده بود که در سراسر کشور استفاده و انتقال، خرید و فروش، واردات و صادرات و کارخانه‌های تولید هرگونه مواد نشه‌آور مثل شراب، هروئین، شیشه، چرس و…، به طور جدی ممنوع است.
اما پس از گذشت قریب به یک سال از این فرمان، براساس اعلام رسمی سازمان ملل، سطح زیرکشت مواد مخدر در افغانستان نسبت به سال گذشته میلادی ۳۲ درصد افزایش یافته است و آنچه که موجب افزایش نگرانی ها می شود، افزایش فزاینده تولید مواد مخدر صنعتی و شیشه در کشور است که در یک دهه گذشته افزایش قابل توجهی داشته و تولید آن به بیش از ۵ برابر رسیده و همه دنیا را در معرض خطر جدی قرار داده است.
هر چند طالبان مدعی توقف کشت مواد مخدر در کشور هستند اما آمارهای رسمی بین المللی درست در نقطه مقابل ادعای طالبان ایستاده و نشان می دهد که افغانستان هنوز هم به عنوان اولین کشور تولید کننده مواد مخدر در جهان شناخته می شود.
حقیقت این است که پس از اشغال بیست ساله افغانستان توسط نیروهای خارجی و وجود جنگ های داخلی و هرج و مرج سیاسی در کشور در طول دو دهه اخیر، مافیای سیستماتیک در افغانستان روی کار آمد که سران این مافیا غالبا در کشورهای غربی به سر می برند.
جهان غرب، همواره به دنبال تسلط سیاسی و اقتصادی در جهان بوده است و برای تقویت ارکان تسلط خویش از هیچ ابزاری دریغ نمی کند، از ساخت و فروش تسلیحات کشتار جمعی برای استفاده در جنگ هایی که خود عامل ایجاد آن و یا بسترساز آن بوده اند تا حمایت از تولید و کشت مواد مخدر و کسب درآمد از طریق تولید و فروش مواد مخدر.
اما از آنجاییکه خود نمی توانند به صورت علنی چنین کاری انجام دهند، از کشورهایی همچون افغانستان، میانمار و کشورهایی که به نوعی در بی انضباطی سیاسی و اقتصادی به سر میبرند، استفاده نموده و اهداف خود را دنبال میکند.
از سوی دیگر حکومت طالبان در سال های گذشته، متهم به کسب درآمد از طریق کشت و فروش تریاک بوده اند زیرا اغلب نقاطی که زیر کشت مواد مخدر قرار دارد، مناطقی هستند که به نوعی خواستگاه طالبان و قوم پشتون یه حساب می آید و طالبان بر آن مناطق تسلط کامل داشته و دارند.
لذا معضل مواد مخدر و افزایش کشت از سوی دیگر تغییر الگوی مصرف مواد مخدر از سنی به صنعتی که خود باعث افزایش چشمگیر مصرف این مواد در جهان شده و مشتریان زیادی در سراسر جهان را معتاد خویش نموده است، هم دارای نفع اقتصادی برای سران مافیای سیستماتیک است که دو دهه در افغانستان ریشه دوانده و هم به نوعی وسیله ای برای کسب درآمد حکومت های محلی و خرده مافیاهای داخلی و منطقه ای به حساب می آید.
بنابراین مقابله با این معضل، کار ساده ای نبوده و نیاز به اجماع منطقه ای بلکه اجماع جهانی در خصوص رفع یا کاهش این معضل احساس می شود و صرفا با ارائه گزارش و آمار نمی توان با آن مقابله کرد.
