افغانستان تا چه زمانی به کمک‌های جهانی محتاج خواهد بود؟!

وزارت خارجه طالبان اعلام کرد که نشست مشترکی با ادارات سازمان ملل متحد و نهادهای بین‌المللی مستقر در افغانستان، در کابل برگزار شده است.
در این نشست درباره نیازهای مردم افغانستان، اولویت‌ها در بخش‌های مختلف، کمک‌های سازمان ملل متحد در سال گذشته و برنامه‌های آینده گفتگو شده است.
امیرخان متقی در این گردهمایی با اشاره به این‌که افغانستان در کوتاه‌مدت به کمک‌های بین‌المللی نیاز دارد، تاکید کرده است: «برای استفاده حداکثری از کمک‌های بین‌المللی لازم است که ماهیت کمک‌ها و شکل توزیع آن با نیازها و اولویت‌های مردم افغانستان تنظیم شود.»
به گفته او، طالبان تلاش می‌کند تا افغانستان را از ره‌گذر اقتصادی و توسعه به خودکفایی سوق دهد، اما با چالش‌های متعدد روبه‌رو است.
وزیر خارجه طالبان در حالی بر تنظیم کمک‌های بین‌المللی براساس نیازها و اولویت‌های مردم تاکید کرده است که اخیراً فدراسیون بین‌المللی صلیب سرخ و جمعیت‌های هلال احمر با توجه به بدترشدن وضعیت بشری در افغانستان، خواستار بازنگری فوری در روند مدیریت امدادرسانی در کشور شد.
این در حالی است که کمک‌های جامعه جهانی به افغانستان کاهش یافته و سازمان ملل اعلام کرده که تاکنون تنها 6 درصد از نیاز نزدیک به 3 میلیارد دالری را دریافت کرده است.
رکود در بخش‌های مختلف، سبب شده است تا افغانستان به یک کشور محتاج به کمک‌های بین‌المللی تبدیل گردد. جامعه ای که استقلال اقتصادی نداشته باشد و دست مردم به سوی بیگانگان دراز باشد، هیچگاه نمی‌تواند به پیشرفت و شکوفایی بیاندیشد.
امروزه، بسیاری از مردم کشورما در تامین ابتدایی‌ترین نیازهای ضروری خویش با مشکل موجه شده اند و این پدیده به یک نگرانی جهانی تبدیل شده است.
از سویی هم طالبان در سیاست هایشان انعطافی نداشته و باعث شده اند که افغانستان، بیشتر به انزوا کشیده شود. عدم پذیرش اداره طالبان به عنوان یک حکومت رسمی، بیش از هر عاملی بر زندگی مردم افغانستان اثر داشته است.
لازمه اداره‌ی کارآمد و قوی که بتواند مشروعیت و مقبولیت ملی و بین‌المللی به دست آورد، این است که حاکمیت برخواسته از رای و اراده مردم باشد.
بنابر این، بحران افغانستان نه با کمک های بین‌المللی حل می‌شود و نه با یک جانبه گرایی حاکمیت؛ بلکه با احترام به خواسته مردم، همدلی و همدیگر پذیری می‌توان به اوضاع کشور سرو سامان بخشید.