بر اساس گزارش مشترک موسسه «جورج تاون برای زنان، صلح و امنیت» و موسسه تحقیقات صلح اسلو، افغانستان «بدترین» کشور برای زنان است.
در این گزارش وضعیت زنان در ۱۳ شاخص، از جمله عدالت و امنیت، تحصیلات، مرگومیر مادران، شغل، خشونت‌های سیستماتیک، برمبنای جنسیت مورد بررسی قرار گرفته است.
افغانستان در میان ۱۷۷ کشور از نظر وضعیت زنان در رتبه آخر شاخص زنان، صلح و امنیت در جهان قرار گرفته است.
این دو مرکز تحقیقاتی این امتیاز را با توجه به چندین نمونه «تلخ»، از جمله قتل‌های انتقام‌جویانه زنان از سوی طالبان و ناپدید شدن اجباری آنان در نظر گرفته اند.
همچنین به دلیل بدتر شدن مراقبت‌های صحی در افغانستان حدود ۶۲۰ مورد مرگومیر مادران از ۱۰۰ هزار تولد زنده، بالاترین نرخ را در جهان دارد.
براساس این گزارش، پس از افغانستان جمهوری دموکراتیک کانگو، افریقای مرکزی و یمن بدترین کشورها برای زنان هستند.
سال گذشته نیز افغانستان با کسب کم‌ترین امتیاز در میان ۱۷۷ کشور جهان در بخش پیشرفت زنان در رتبه آخر قرار گرفته بود.
در همین حال بخش زنان سازمان ملل متحد گفته است که سلامت روان زنان در افغانستان رو به وخامت بوده و براساس نظرسنجی‌ها، از هر ۱۰ زن در افغانستان هفت تن آنان از مشکلات روحی و روانی رنج می‌برند.
از هر ۱۰ زن بررسی‌شده، هفت تن آنان احساس اضطراب، انزوا و افسردگی «بد یا بسیار بد» را تجربه می‌کردند.
علاوه بر موارد یاد شده، محرومیت‌های آموزشی، اجتماعی و شغلی زنان چالش های زنان را در افغانستان تشدید کرده است.امروزه زنان افغانستان در بدترین شرایط قرار گرفته اند که امید‌ها را برای بهبود اوضاع برای آنان ناممکن کرده است.
با گذشت 3 سال از وضع این موانع و محدودیت ها، اینک حاکمیت طالبان و جامعه جهانی در مقابل آزمونی تاریخی قرار گرفته اند. اینک طالبان باید مشخص کنند که چه دیدگاه مشخصی در برابر زنان و حقوق آنان دارند و آیا اساساً حقی را برای آنان قائل اند یا خیر؟
از سوی دیگر، جامعه جهانی نیز در برابر محدودیت های این گروه برای زنان مسئولیت سنگین دارند. آنان باید در مقابل نادیده گرفتن زنان در افغانستان موضع روشن اتخاذ نمایند و حقوق بخش عظیمی از جامعه را قربانی سیاست بازی و تعاملات بدون نتیجه ننمایند.
