جادههای فرسوده و بیاحتیاطی رانندگان بار دیگر فاجعه آفرید و جان انسانهای بیگناه را گرفت. در ولایتهای فاریاب و نورستان، حوادث ترافیکی اخیر ۹ کشته و ۳ زخمی برجای گذاشت و زنگ خطر ایمنی راههای کشور را بار دیگر به صدا درآورد.
خبرگزاری باختر، تحت نظارت طالبان، امروز پنجشنبه، ۴ ثور گزارش داد که در ولسوالی خانچهارباغ ولایت فاریاب، برخورد یک موتر نوع سراچه با تیلری منجر به کشته شدن ۵ نفر و زخمی شدن ۲ نفر شد. این حادثه، بار دیگر نشاندهنده فقدان نظارت کافی بر رانندگی و شرایط نامناسب جادههاست.
در ولسوالی کامدیش ولایت نورستان هم واژگونی یک موتر به داخل دریا ۴ نفر، از جمله یک زن و یک کودک، را به کام مرگ کشاند و یک نفر را زخمی کرد. این رویداد، شکنندگی زیرساختهای حملونقل در مسیرهای کوهستانی و خطرات نهفته در آنها را آشکار ساخت.
همزمان، در ولایت میدان وردک، زخمی شدن ۸ نفر در حوادث ترافیکی مشابه، اخیراً عمق بحران ایمنی راهها را نشان داد. مسئولان، خرابی جادهها، بیاحتیاطی رانندگان و عدم رعایت قوانین را از عوامل اصلی این حوادث میدانند.
پیشتر حسبالله مختار، رئیس عمومی ترافیک وزارت امور داخله طالبان، اعلام کرد که از ابتدای سال ۱۴۰۳ تاکنون حدود ۴,۰۰۰ حادثه ترافیکی در کشور رخ داده است. این حوادث منجر به کشته شدن نزدیک به ۲,۰۰۰ نفر و زخمی شدن حدود ۷۰۰ نفر شده است.
او تأکید کرد که اجرای دقیق قوانین ترافیکی و ایجاد ساختار منظم ترافیکی در شاهراهها میتواند این آمار را کاهش دهد. در همین حال، وزارت ترانسپورت و هوانوردی اعلام کرده که برای کنترل سرعت، سقف ۱۰۵ کیلومتر در ساعت و نصب دستگاههای ردیاب (جیپیاس) را اجباری کرده است.
نبود جادههای معیاری و نظارت قانونی بر شاهراهها، عامل اصلی افزایش حوادث ترافیکی در کشور به حساب میآید. جادههای غیراستاندارد و فقدان نگهداری، همراه با بیتوجهی به قوانین، حوادث مرگباری را رقم میزند.
مردم افغانستان دهههاست که در جادههای ناامن احساس امنیت نمیکنند و این وضعیت زندگی روزمره آنها را تهدید میکند. جادههای مرگبار، با زیرساختهای ضعیف، هر روز قربانی میگیرند و امید به سفری امن را کمرنگ کردهاند.
این بحران نهتنها جان شهروندان را به خطر انداخته، بلکه مانع بزرگی برای توسعه اقتصادی کشور است. شاهراههای معیاری کلید ترانزیت آسان و تجارت منطقهای هستند، اما نبود آنها رشد اقتصادی را مختل کرده است.
فقدان جادههای مناسب، جریان حملونقل و تجارت را کُند کرده و فرصتهای توسعه را محدود ساخته است. سرمایهگذاری در زیرساختهای حملونقل میتواند این چرخه مرگبار را متوقف کند.
برای کاهش حوادث، نیاز به نوسازی و بازسازی جادهها و اجرای سختگیرانه قوانین ترافیکی اکنون بیش از هر زمانی احساس میشود. بدون این اقدامات، جادههای مرگ همچنان قربانی خواهند گرفت و توسعه کشور تحت تاثیر قرار خواهد گرفت.
