در پانزدهم ژوئن، سالگرد یکی از سیاهترین فجایع تاریخ معاصر عراق و جهان اسلام فرا میرسد: کشتار اسپایکر. این فاجعه انسانی نهتنها پرده از ماهیت فرقهای و جنایتکارانه داعش برداشت، بلکه زمینهساز شکلگیری بسیج مردمی (حشد شعبی) و صدور فتوای تاریخی آیتالله سیستانی شد. قلم حاضر با تمرکز بر این واقعه، به تحلیل ریشههای فکری و تاریخی وهابیت بهعنوان سرچشمه ایدئولوژیک گروههای تروریستی در منطقه، پرداخته و جنایات آنان در کشورهای مختلف اسلامی را بررسی میکند.
کشتار اسپایکر در خرداد ۱۳۹۳ش / ژوئن ۲۰۱۴م نه فقط رویدادی دردناک برای ملت عراق، بلکه هشداری برای تمام جهان اسلام بود؛ هشداری که نشان داد چگونه یک قرائت انحرافی، متحجر و خشونتمحور از دین، میتواند به فجایعی چون قتلعام هزاران جوان شیعه منجر شود. داعش با حمایت فکری و مالی از سوی جریان وهابیت، امریکا و اسرائیل جنایتی را رقم زد که از آن به عنوان بزرگترین کشتار داعش و یکی از بزرگترین حوادث تروریستی پس از یازده سپتامبر یاد شده است.
در پایگاه هوایی اسپایکر، بیش از ۱۷۰۰ دانشجوی نظامی شیعه که غیرمسلح و در مرخصی بودند، تنها به جرم پیروی از مذهب اهل بیت، بهدست نیروهای داعش و همدستان بعثیشان قتلعام شدند. داعش، بیهیچ شرمی از این جنایت فیلمبرداری کرد و تصاویر را با افتخار در فضای مجازی پخش نمود. این رویداد، عمق سبعیت و قساوت گروههای تکفیری را نشان داد؛ گروههایی که هیچ تعلقی به روح اسلام محمدی ندارند.
فرقه وهابیت که در قرن هجدهم میلادی به دست محمد بن عبدالوهاب و با حمایت خاندان سعودی و استعمار انگلیس پدید آمد، از ابتدا بر تکفیر، خشونت، و نفی هر قرائت دیگری از اسلام پایهگذاری شد. این فرقه منحرف، با تحریف مفاهیم قرآنی، مسلمانان را به جرم داشتن قبر، زیارت، و محبت اهل بیت، مشرک دانسته و قتل آنان را روا شمرد. تروریسم در عصر معاصر، چیزی جز بازتولید عملی همین ایدئولوژی نیست.
وهابیت نهتنها داعش، بلکه گروههایی چون طالبان پاکستان، القاعده، جیشالعدل، جیشالمحمد، لشکر جهنگوی، النصره، احرار الشام و دیگر فرقههای مرگمحور را زایید. در افغانستان، بمبگذاری در زایشگاه، حمله به تالار عروسی، قتل کودکان شیعه، و کشتار نمازگزاران در مساجد اهل تشیع، به نماد جنایات تکفیریها تبدیل شد. در سوریه، داعش و النصره با سر بریدن کودکان، سوزاندن انسانها، و تخریب مراکز دینی، وحشت آفریدند. در عراق، فجایعی چون اسپایکر، بازار صدر، و انفجار حرمهای امامین عسکریین، نمونههایی از این خشونت کور هستند.
در پاسخ به کشتار اسپایکر و پیشروی داعش، آیتالله سیستانی در ۲۳ خرداد ۱۳۹۳ش با صدور فتوای جهاد کفایی، ندای دفاع از وطن، مقدسات و انسانیت را سر داد. این فتوا، نهتنها مبنای تشکیل حشد شعبی شد، بلکه مشروعیت اخلاقی و دینی مقاومت علیه داعش را فراهم کرد. هزاران داوطلب از اقشار مختلف عراق به میدان آمدند تا با داعش بجنگند و عراق را از سقوط نجات دهند. این فتوا، الگویی برای مقاومت مشروع، در برابر اشغال، ترور و تحجر بود.
تاریخ گواهی میدهد که مکتب اهل بیت (ع)، مکتبی است عقلگرا، اخلاقمحور و مبتنی بر کرامت انسانی. شیعیان هرگز آغازگر جنگ و خشونت نبودند. روحانیون شیعه با دانش بالای دینی و علمی، همواره منادی عدالت، آزادی و ظلمستیزی بودهاند. در برابر فرقههایی چون وهابیت که حامل مرگاند، شیعه حامل زندگی و بیداری است. اگر وهابیت لکه ننگی بر پیشانی جهان اسلام است، تشیع، آبروی آن است.
فاجعه اسپایکر نهتنها یادآور درد و رنج بیپایان ملت عراق، بلکه سند روشنی است بر ماهیت تروریستی و غیرانسانی وهابیت و فرقههای تکفیری. این فرقه، با پشتیبانی صهیونیسم جهانی، آمریکا و انگلیس، همواره در خدمت اهداف استعماری عمل کرده است. اکنون زمان آن فرارسیده که جهان اسلام، این فرقه منحرف و خونریز را طرد و محکوم کند. باید از تجربه تلخ اسپایکر در موصل، کابل، دمشق و دیگر فاجعهها بیاموزیم که تنها با عقلانیت دینی، مقاومت اخلاقی، و اتحاد مسلمانان است که میتوان این غده سرطانی را ریشهکن کرد. صدای آیتالله سیستانی، صدای اسلام اصیل است؛ صدایی که هنوز هم امید را در دل مظلومان زنده نگه داشته و پرچم مقاومت را در برابر جهالت و جنایت، برافراشته است.
نویسنده: م. کهریزنوی
