یادداشت

وضعیت کنونی افغانستان، پیامد مستقیم مداخلات قدرت‌های خارجی مانند پاکستان و امریکا، و همچنین ناکارآمدی و بی‌کفایتی طالبان است. حمایت برخی کشورهای منطقه از تروریسم در افغانستان، مسئولیت اخلاقی و سیاسی جامعه بین‌المللی را برای مقابله با این تهدیدات افزایش می‌دهد.

چهار دهه بی‌ثباتی و بحران علاوه بر آسیب‌های زیادی که بر دیگر بخش‌های کشور وارد کرده، بخش صحی افغانستان را هم صدمه زده است.

بحران افغانستان یک تراژدی انسانی است که ریشه در بازی‌های بزرگ قدرت‌های جهانی دارد. همه بازیگران این صحنه، از جمله غرب، طالبان، چین و روسیه، در ایجاد و تداوم این بحران مسئول هستند. محکوم کردن یک طرف بدون توجه به نقش سایر بازیگران، به حل بحران کمک نخواهد کرد.

برای آینده سوریه، جامعه بین‌المللی باید از هرگونه حمایت از گروه‌های مسلح اجتناب کند و به‌جای آن، بر فرآیندهای صلح‌آمیز و راه‌حل‌های دیپلماتیک تمرکز کند. همچنین، بازسازی سوریه نیازمند یک اجماع جهانی است که به جای رقابت قدرت‌ها، بر همکاری برای احیای حاکمیت ملی و حمایت از مردم سوریه مبتنی باشد.

تحولات اخیر نشان می‌دهد که سیاست اشتباه برخی گروه‌های شورشی و تسلط اسرائیل و قدرت‌های خارجی بر سرنوشت سوریه، این کشور را به آستانه فروپاشی کامل کشانده است. راه نجات سوریه و دیگر کشورهای منطقه، نه در نوکری برای امریکا و اسرائیل، بلکه در وحدت ملی، مقابله با تجاوزات خارجی و بازسازی هویت ملی است.

رهبران طالبان و تحریر الشام باید بدانند که تاریخ، اقدامات آنها را به‌دقت ثبت خواهد کرد. اگر امروز به جای تمرکز بر وحدت جهان اسلام و دفاع از مظلومان، در راستای اهداف قدرت‌های غربی و اسرائیل عمل می‌کنید، این خیانت شما نه تنها از دید ملت‌های مسلمان پنهان نمی‌ماند، بلکه در آینده‌ای نزدیک شما را به عنوان خائنین به آرمان‌های اسلامی معرفی خواهد کرد.

اظهارات اردوغان درباره "دو رهبر باتجربه جهان" بیشتر به خودستایی و نمایش بلندپروازی‌های سیاسی او شبیه است تا یک ارزیابی واقعی از شرایط. مقایسه اقدامات مخرب او در حمایت از تروریست‌ها با سیاست‌های قاطع پوتین در سرکوب تروریسم نشان می‌دهد که ادعاهای اردوغان با واقعیت سازگار نیست.