یادداشت

، محکومیت طالبان در دادگاه بین‌المللی می‌تواند زمینه را برای اعمال تحریم‌های جدید علیه این گروه و رهبران آن فراهم کند. جامعه جهانی می‌تواند با استناد به رأی دادگاه، تحریم‌های هدفمندی علیه اعضای کلیدی طالبان اعمال کند که از جمله ممنوعیت سفر و مسدود کردن دارایی‌های آنها در خارج از کشور خواهد شد.

امروز معادلات قدرت در خاورمیانه تغییر کرده است. اسرائیل و حامیان آن در غرب، در برابر اراده مردم فلسطین و جنبش‌های مقاومت، دیگر نمی‌توانند ادعای سلطه‌گری و قدرت‌نمایی کنند. سکوت دولت‌های عربی و سیاست‌های دوگانه کشورهای مانند ترکیه، تنها بر روی ماهیت ضعیف‌تر آنان در عرصه بین‌المللی صحه می‌گذارد.

وضعیت فعلی، نمونه‌ای آشکار از یک بحران پیچیده و چندبعدی است که مدیریت آن نیازمند همکاری گسترده بین‌المللی، برنامه‌ریزی دقیق و درک عمیق از نیازهای مردم افغانستان است. تصمیمات نهادهای بین‌المللی در این زمینه باید هم‌زمان بر کاهش آسیب‌های انسانی و یافتن راه‌حل‌های پایدار برای احیای اقتصادی و اجتماعی متمرکز باشد.

درست است که صهیونیست‌های جانی و وحشی، بیش از 46 هزار زن و کودک و افراد غیرنظامی فلسطینی را به شهادت رساندند و بیش از صد هزار فلسطینی بی‌دفاع را مجروح نمودند، اما با همه‌ی این توحش‌ها و دَدخویی‌ها، به هیچ‌یک از اهداف اعلام شدۀ خود دست نیافتند و در نهایت، دستان خون‌آلود خود را به علامت تسلیم در برابر ارادۀ فولادین ملت فلسطین بالا بردند؛

مسئله فلسطین، آزمونی برای وجدان بشری است. اسرائیل، به‌عنوان نماد ظلم و اشغالگری، و هم‌پیمانانش، اعم از آمریکا، اروپا و دولت‌های عربی خائن، همگی در این آزمون مردود شده‌اند. سکوت و همدستی آن‌ها در برابر کشتار مردم بی‌گناه، لکه ننگی بر پیشانی تاریخ خواهد بود.

رژیم صهیونیستی در طول این جنگ مدعی بود که حماس را نابود خواهد کرد، اما امروز حماس همچنان پابرجا و در حال مبارزه با اشغالگران است. همین ایستادگی مقاومت فلسطین بود که صهیونیست‌ها را وادار به توافق و پذیرش آتش‌بس کرد، و نشان داد که قدرت واقعی در اراده ملت‌های تحت ستم نهفته است.

پاکستان اکنون در حال چشیدن طعم سیاست‌های مخرب خود است. افزایش حملات تروریستی، نارضایتی عمومی، و بی‌ثباتی داخلی پیامدهای اجتناب‌ناپذیر حمایت‌های گذشته پاکستان از گروه‌های افراطی است. هرچند مردم افغانستان هیچ‌گاه خواهان خونریزی و کشتار در پاکستان نبوده و نیستند، اما این بحران، نتیجه مستقیم سیاست‌های کوتاه‌بینانه ارتش و دولت پاکستان است.