یادداشت

ادعای طالبان مبنی بر امنیت کامل در افغانستان، نه‌تنها با شواهد عینی هم‌خوانی ندارد، بلکه وقوع مکرر حملات تروریستی، خلاف آن را ثابت می‌کند. طالبان که خود در گذشته بزرگ‌ترین عامل خشونت و ناامنی در افغانستان بود، اکنون با آینه اعمال گذشته خود مواجه شده است. این گروه نمی‌تواند از یک‌سو خشونت‌های کنونی را محکوم کند و از سوی دیگر نقش خود در ترویج فرهنگ خشونت را نادیده بگیرد.

باتوجه به ظرفیت‌ها و فرصت‌های بین دو همسایه، توسعه روابط تجاری و اقتصادی بین ایران و افغانستان نه تنها به نفع دو کشور است، بلکه به تقویت ثبات و رفاه در منطقه نیز کمک شایانی خواهد کرد.

واعظ زاده بهسودی اظهار داشته که چرا مردم افغانستان باید برای شهادت رهبران غزه و لبنان تسلیت بگویند. این سخن نشان‌دهنده نوعی بی‌توجهی به اصول همبستگی اسلامی است. افغانستان در دهه‌های اخیر بیشتر قربانی جنگ‌های داخلی بوده است؛ جنگ‌هایی که به‌دست خود رهبران احزاب سیاسی برپا شد و نه دشمنان خارجی. آیا چنین نزاع‌های برادرکشی جای تسلیت دارد، یا جای شرمساری؟

ر مجموع اقدامات ترامپ نشان می‌دهد که او درصدد احیای حضور آمریکا در افغانستان و تقویت جایگاه ایالات متحده در منطقه است. اما این سیاست‌ها در عین حال می‌تواند به افزایش بی‌ثباتی داخلی افغانستان، پیچیدگی‌های بیشتر در روابط بین‌المللی و فشارهای داخلی بر دولت آمریکا منجر شود.

موضع‌گیری عباس استانکزی نه‌تنها برای زنان افغانستان بلکه برای کل جامعه، نویدبخش تحولی مثبت است. اگر سایر مقامات طالبان و علمای دینی به این حقایق اذعان کنند و در برابر تصمیمات ناعادلانه سکوت نکنند، ممکن است شرایط برای زنان افغان بهبود یابد.

اظهار عاصم منیر مبنی بر اینکه «رهبران طالبان افغان به ما گوش نمی‌دهند» بیانگر تغییری مهم در دینامیک روابط پاکستان و طالبان افغان است. بیش از بیست سال حمایت اقتصادی و تسلیحاتی پاکستان از طالبان، تنها برای تأمین منافع کوتاه‌مدت خود شان بود. این حمایت‌ها اغلب با تحقیر و توهین به رهبران طالبان همراه بوده؛ زندانی کردن، محدودیت در سفر، و تهدیدهای آشکار و حتی کشتن، بخشی از این رفتارها بودند.