یادداشت

سقوط جمهوریت افغانستان، یکی از فاجعه‌بارترین تحولات تاریخ معاصر این کشور، نتیجه عملکرد ناهماهنگ، غفلت، و گاه خیانت آشکار دولت‌مردان داخلی و تصمیم‌گیری‌های کوته‌بینانه خارجی بود. نه‌تنها ایالات متحده، بلکه تمام شخصیت‌ها و نهادهای کلیدی داخلی نیز در این سقوط تاریخی مقصر و محکوم تاریخ و مردم کشور ما هستند.

معادن افغانستان از پتانسیل بالایی برخوردارند، اما چالش‌های زیادی نیز بر سر راه استفاده بهینه از آن‌ها قرار دارد. کمبود زیرساخت‌ها، مشکلات امنیتی و محدودیت‌های قانونی در حوزه بهره‌برداری از منابع طبیعی، از جمله موانعی هستند که مانع بهره‌برداری کامل از این معادن می‌شوند.

محدودیت زنان باعث نابودی پویایی اقتصادی و اجتماعی کشور می شود؛ کاهش تولید ناخالص داخلی (GDP): عدم حضور زنان در بازار کار، به کاهش شدید تولید ناخالص داخلی می‌انجامد. این مسئله نه‌تنها ضربه‌ای به اقتصاد داخلی وارد می‌کند، بلکه افغانستان را به کشوری وابسته به کمک‌های بین‌المللی تبدیل می‌سازد.

"باید به پاکستان گفت که شما نمی‌توانید همزمان هم آتش‌افروز باشید و هم شاکی از دود آن.همان سیاست‌هایی که در افغانستان از هزاران غیرنظامی قربانی گرفت، امروز به مرزهای خودتان رسیده است. اگر زمانی طالبان افغانستان را تجهیز می‌کردید که خون سربازان افغانستان را بریزند، حالا باید تاب بیاورید که تحریک طالبان پاکستان، سربازان شما را هدف قرار دهد!!!"

مبارزه جدی با گروه‌های تکفیری در کشور علاوه بر این که جامعه رنج‌کشیده افغانستان را از گزند ستیزه جویی‌های فرقه‌ای و تنش‌های مذهبی مصون می‌دارد نقش بسزایی هم در ایجاد امنیت سراسری خواهد داشت.

سیاست‌های حکام سعودی و طالبان افغانستان نمادی از دوگانگی در فهم و اجرای آموزه‌های اسلامی است. افراط و تفریط، هر دو آسیب‌زا هستند و نتیجه‌ای جز تخریب هویت اسلامی، نابودی زیرساخت‌های جوامع مسلمان و گسترش انزجار عمومی از اسلام ندارند.

محکومیت بین‌المللی «بنیامین نتانیاهو» و «یوآو گالانت»، گامی تاریخی برای اجرای عدالت است که نشان می‌دهد هیچ ظالمی، هرچند در ظاهر قدرتمند، نمی‌تواند از دست عدالت الهی و انسانی بگریزد.

سال‌ها جنگ و ناامنی علاوه بر تلفات بی‌شمار انسانی و آواره‌گی مردم در چهارگوشه جهان، میراث شوم ماین‌ها و مواد منفجر‌ناشده را نیز در کوه‌ها، جاده‌ها، دامنه‌ها و محلات گوناگون افغانستان برجا گذاشته است.

فرهنگ، روح و هویت یک جامعه است که ارزش‌های اخلاقی، باورها، سنت‌ها و دانش‌های مشترک را در بر می‌گیرد. فرهنگ نه تنها عامل شکل‌دهنده رفتارها و نگرش‌های افراد است، بلکه بستری برای رشد خلاقیت، همبستگی اجتماعی و تقویت هویت ملی نیز می باشد.