یونیسف در گزارشی گفته که رزا اوتانبایوا، نماینده ویژه دبیرکل سازمان ملل در افغانستان و رییس یوناما همراه با تاج‌الدین اویواله، مسئول یونیسف در افغانستان از شماری از مناطقی که در کابل دچار کم‌آبی هستند، بازدید کرده‌اند.
یونیسف همچنین بر اقدامات به خاطر جلوگیری از خشکیدن منابع آبی زیرزمینی در کابل و حومه آن تاکید کرده و افزوده است که اگر ما اکنون اقدام کنیم، می‌توانیم جلوی این روند را بگیریم.
افغانستان، کشوری با جغرافیای کوهستانی و آب و هوای خشک، با چالش‌های جدی در زمینه کمبود منابع آب مواجه است. این بحران، ناشی از عوامل متعددی از جمله تغییرات اقلیمی، مدیریت ناکارآمد منابع آبی و افزایش جمعیت است. آب یکی از منابع حیاتی برای زندگی و توسعه اقتصادی است. با این حال، افغانستان با کمبود شدید منابع آب آشامیدنی و کشاورزی روبروست.
بر اساس گزارش‌ها، تنها درصد کمی از منابع آبی کشور به‌طور مؤثر مدیریت می‌شود. این وضعیت به‌ویژه در مناطق روستایی که به کشاورزی وابسته‌اند، به شدت احساس می‌شود. خشکسالیهای پی‌درپی در سال‌های اخیر، دسترسی به آب را برای میلیون‌ها نفر دشوار کرده است.
چندین عامل به کمبود منابع آب در افغانستان دامن می‌زند. تغییرات اقلیمی باعث افزایش دما و کاهش بارندگی‌ها شده است که به خشکسالیهای مکرر می‌انجامد. همچنین، عدم وجود سیستم‌های مؤثر برای مدیریت منابع آبی و توزیع ناعادلانه آب یکی دیگر از دلایل اصلی مشکلات آبی است. به علاوه، رشد سریع جمعیت، فشار بیشتری بر منابع محدود آب وارد کرده و نیاز به آب برای کشاورزی و مصارف خانگی را بیشتر ساخته است.
کمبود آب پیامدهای جدی و عمیقی برای آینده کشور دارد. عدم وجود کافی آب به کاهش تولیدات کشاورزی منجر می‌شود و این موضوع می‌تواند به بحران غذایی و افزایش ناامنی غذایی در کشور بیانجامد. بسیاری از خانواده‌ها که به کشاورزی وابسته‌اند، ممکن است با فقر و گرسنگی مواجه شوند. با تشدید بحران آب، بسیاری از افراد ممکن است به دنبال یافتن منابع آبی بهتر به مناطق دیگر مهاجرت کنند. این مهاجرت‌ها می‌تواند منجر به افزایش فشار بر منابع در مناطق جدید و ایجاد تنش‌های اجتماعی شود.
همچنین، کمبود آب آشامیدنی به شیوع بیماری‌های مرتبط با آب و بهداشت منجر می‌شود. این وضعیت می‌تواند به افزایش هزینه‌های بهداشتی و کاهش کیفیت زندگی در جامعه کمک کند. علاوه بر این، عدم دسترسی به منابع آبی کافی می‌تواند مانع از توسعه صنعتی و اقتصادی کشور شود. بسیاری از صنایع وابسته به آب هستند و کمبود آن می‌تواند به کاهش فرصت‌های شغلی و افزایش بیکاری منجر شود.
برای مقابله با بحران کمبود آب، نیاز به اقداماتی جدی و مؤثر می‌باشد. ایجاد سیستم‌های ساختار مؤثر و پایدار برای توزیع عادلانه منابع آبی از جمله این اقدامات است. همچنین، سرمایه‌گذاری در پروژه‌های زیرساختی برای ذخیره‌سازی و توزیع آب، به‌ویژه در مناطق روستایی، ضروری است. علاوه بر این آموزش عمومی درباره مدیریت مصرف آب و شیوه‌های حفظ منابع آبی نیز می‌تواند تأثیر زیادی بر مصرف آب داشته باشد.
بنابر این کمبود منابع آب در افغانستان یک بحران جدی است که اگر به آن توجه نشود، پیامدهای وخیمی برای آینده کشور و جامعه خواهد داشت. با اتخاذ تدابیر مناسب و همکاری در مدیریت منابع آب، می‌توان به بهبود وضعیت و تأمین آینده‌ای پایدارتر برای افغانستان امیدوار بود.
