سخن سردبیر

حاکمیت طالبان نه بر اساس انتخاب مردم بنا شده و نه مردم با آنان همراه است؛ لذا نوعی شکاف عمیق میان مردم و طالبان قرار دارد، در نتیجه به نوعی عدم سِنخیت بین مردم ما و طالبان دارد که آنان را از همدیگر دور ساخته و مانع همراهی و تعامل می‌گردد.

منع تحصیل و کار زنان، پیامدهای منفی زیادی را به دنبال دارد که مهمترین آنان، بی‌سوادی، فقر و ازدواج های زودهنگام می‌باشند. زنان، پرورش دهندگان و مربیان جامعه هستند که اگر در انجام نقش ارزشمندشان اختلال به وجود بیاید، نسل آینده نیز با چالش‌های زیادی روبرو خواهد شد.

با این وصف، مهاجرت از افغانستان یک پدیده‌ی انکار ناپذیر بوده و تا زمانیکه شرایط از نظر سیاسی، حقوق بشر و اقتصادی بهبود نیابد این روند ادامه خواهد یافت؛

نگرانی از قدرت گیری و استخدام نیروهای جدید، توسط داعش در افغانستان یک واقعیت انکار ناپذیر بوده و طالبان باید در این خصوص هوشیارانه عمل نمایند تا گرفتار تاکتیک‌های داعش نشده و مردم افغانستان نیز به خاک و خون کشیده نشوند.

برای جلوگیری از وخیم‌تر شدن اوضاع، باید اقدامات فوری و مؤثری در جهت رفع بحران غذایی در افغانستان انجام شود. در غیر این صورت، نسل آینده افغانستان با چالش‌های جدی روبرو خواهد شد و سلامت مادران و نوزدادان با خطرات جدی مواجه خواهد شد.

مهاجرت از افغانستان یک پدیده‌ی انکار ناپذیر بوده و تا زمانیکه شرایط از نظر سیاسی، حقوق بشر و اقتصادی بهبود نیابد این روند ادامه خواهد یافت؛

با چنین وضعی که مردم افغانستان به آن دچار می‌باشند، بیم آن می‌رود که افغانستان به بحران غذایی و اقتصادی وسیعی گرفتار شود که نسل آینده را با خطرات جبران ناپذیری مواجه گرداند.

به نظر می‌رسد که نگرانی کشورهای جهان در خصوص واگذاری مراکز دیپلماتیک و نمایندگی افغانستان به طالبان، یک واقعیت عینی است، زیرا طالبان نتوانسته اند در طول حاکمیت‌شان اعتماد جامعه جهانی را جلب نمایند و سایر کشور ها هم کماکان در انتظار تغییر رویکرهای طالبان باقی بمانند.

طالبان باید در مورد قتل‌ها، اقدامات نیروهای تحت امرخویش و همچنین شکنجه و قتل مردم عادی و منسوبان حکومت قبل، تحت حکومت این گروه به ملت افغانستان و جامعه جهانی پاسخگو باشند