با گذشت بیش از سه سال از روی کارآمدن دوباره طالبان در قدرت حکومت این گروه اما تاهنوز از سوی جامعه بین‌المللی به رسمیت شناخته نشده و در سطح داخلی نیز درگیر مشکلات بنیادین فراوان است.
تشکیل حکومت فراگیر، رعایت حقوق بشر بویژه حقوق زنان و مبارزه جدی کابل در پیکار با هراس‌افکنی از عمده‌ترین خواست‌های جامعه جهانی در این مدت بوده که از سوی طالبان تاهنوز پذیرفته نشده است.
در این میان، عدم به رسمیت شناسی حکومت طالبان باعث انزوای بین‌المللی افغانستان شده که البته تاثیرات منفی روی اجتماع و اقتصاد کشور نیز بر جای گذاشته است.
تحریم‌های بین‌المللی علاوه بر این که برخی مقام‌های حکومت طالبان را نشانه می‌گیرد به صورت مستقیم وضعیت اقتصادی مردم را نیز تحت تاثیر قرار می‌دهد. کاهش سرمایه‌گذاری‌های کلان داخلی و خارجی که پیامد آن گسترش روزافزون فقر و بیکاری بوده از مهم‌ترین عوامل وضعیت نامناسب اقتصادی در شرایط فعلی کشور به حساب می‌آید.
ناتوانی حکومت طالبان در بهبود وضعیت اقتصادی و بالا رفتن گراف فقر و بیکاری به گونه کم سابقه سبب شده که میلیون‌ها نفر در بیش از سه سال گذشته به کشورهای دور و نزدیک مهاجر شوند.
طبق گزارش نهادهای سازمان ملل، هم‌اکنون بیش از 23 میلیون جمعیت افغانستان به کمک‌های بشردوستانه نیاز دارند و میلیون‌ها زن و کودک نیز از ناامنی غذایی و فقر و گرسنگی رنج می‌برند.
در بعد امنیتی نیز سران حکومت طالبان خلاف وعده‌های اولیه‌شان مبنی بر تامین امنیت سراسری و استقرار صلح در کشور، نتوانسته چالش‌های امنیتی را حل و نگرانی‌های شهروندان را در این خصوص مرفوع سازد.
حملات پی‌هم تروریستی و مرگبار در این سالها نشان می‌دهد که حکومت این گروه هم در بخش امنیتی با چالش‌هایی روبرو است و نتوانسته به وعده هایش عمل کند.
حکومت فعلی طالبان در تعامل با جامعه بین‌المللی هم نتوانسته در این مدت دستاوردی چندان داشته باشد. هم‌اکنون شماری از سران این گروه تحت تحریم سازمان ملل است و برخی کشورها هم از تعامل رسمی با کابل خودداری کرده‌اند.
با این حال، ادامه سیاست‌های سختگیرانه طالبان در داخل کشور همزمان با تغییرات مهم منطقه‌ای و جهانی، آینده حکومت این گروه را در برابر یک آزمون سخت قرار داده است.
با این حال، برخی ناظران معتقدند حکومت طالبان با ادامه سیاست‌های فعلی نه تنها که با انزوای روزافزون بین‌المللی مواجه خواهند شد بلکه احتمال تعامل بین‌المللی با مخالفان این گروه هم دور از ذهن نخواهد بود.
عدم به رسمیت به رسمیت شناسی حکومت طالبان و دوام نگرانی‌های منطقه‌ای و جهانی از وضعیت امنیتی کشور حاکی از آن است که کابل با چنین سبک و سیاق سیاسی نمی‌تواند اقناع بین‌المللی را در قبال اوضاع افغانستان فراهم کند.
دورنمای حکومت طالبان در چنین وضعیتی بیش از هر زمانی تاریک به نظر می‌رسد. عدم سازش طالبان با واقعیت‌های جاری افغانستان جدای از خسارات جبران‌ناپذیر بر جامعه، در درازمدت بقای سیاسی این گروه را نیز تهدید خواهد کرد.
