ذبیح‌الله مجاهد سخنگوی گروه طالبان در نخستین کنفرانس خبری خود، در ۲۶ اسد سال ۱۴۰۰ در کابل گفت: براساس فرمان جناب امیرالمومنین همه کسانی که در جهت مخالف ما قرار داشتند مورد عفو عمومی قرار گرفته اند و جنگ در افغانستان به پایان رسیده و امارت اسلامی با هیچ کسی دشمنی ندارد.
این در حالی ست که گروهی از فعالان جامعه مدنی و حقوق بشری زیر نام «حرکت سرنوشت و کانون فرهنگی هزاره‌های هامبورگ» به مناسبت روز جهانی حقوق بشر ادعا کرده است که فقط در یک سال گذشته طالبان دست‌کم ۱۶۰ مقام و نظامی حکومت پیشین در افغانستان را اعدام کرده‌اند.
آنها روز دوشنبه، ۲۷ قوس، در بیانیه‌ای گفته است که در این مدت ۵۶ کارمند حکومت پیشین نیز از سوی طالبان شکنجه شده‌اند.
آقای مجاهد در نخستین کنفرانس خبری خود همچنین در مورد حقوق بشری به ویژه حقوق زنان و دختران کشور گفته بود که زنان و دختران اجازه خواهند داشت که کار و تحصیل کنند و در جامعه فعال باشند.
در حالی که دفتر نمایندگی سازمان ملل متحد، یوناما، به تازگی طی گزارشی گفته است که از «۸۰۰ مورد کشتار فراقانونی و همچنین شکنجه، بدرفتاری، توقیف خودسرانه و ناپدید سازی» افراد در حاکمیت طالبان در دو سال گذشته در افغانستان، خبر داده است.
براساس این گزارش شمار زندانیان در محابس طالبان تا اواسط ماه سپتامبر سال جاری، به بیش از« ۱۷۰۰۰ نفر» رسیده است.
در این گزارش آمده است که زندانیان در محابس وزارت داخله و ریاست عمومی استخبارات طالبان به طور روزمره شاهد «شکنجه» و رفتار های غیر اخلاقی که عمدتا در جریان استنطاق از محبوسین انجام شده است.
یوناما گفته است که طالبان حتی به خانواده‌های زندانیان وقت ملاقات نمی‌دهد و زندانیان هنگام حبس به وکیل‌مدافع و پزشک نیز دسترسی ندارند.
هر چند حکومت طالبان تا کنون در زمینه این گزارش واکنشی نشان نداده اند، اما سخنگویان این گروه پیشتر گزارش‌های اینچنینی سازمان ملل را به شدت رد می کنند.
اما کارشناسان کشور می گویند که طالبان در دوسال حاکمیت خود به نقض حقوق بشر ، محدودیت علیه زنان وتبعیض شدید٬ ادامه داده اند و هرگز به وعده های خود از جمله بر عفو عمومی عمل نکرده اند.
این کارشناسان هوشدار میدهند که میان تعهدات طالبان قبل از برگشت به قدرت و واقعیت های کنونی تفاوت زیادی دیده میشود و این تصور که گفته می شد طالبان اصلاح شده و تغییر کرده اند، نادرست برآمد، چنانچه اگر طالبان روشی را که روی دست گرفته اند تغییر ندهند؛ در نهایت کشور را به سمت جنگ، فاجعه و تباهی هدایت خواهد کرد.
و اکنون سوال های که از سوی کارشناسان کشور مطرح می شود:
- آیا طالبان روش خود را در برابر زنان ودختران تغییر خواهد داد؟
- آیا با گذشت دو سال با وجود اعلام عفو عمومی که تعدادی زیادی از نظامیان سابق دولتی، فعالان مدنی، خبرنگاران کشته، زندانی، ناپدید و شکنجه شدند، بالاخره طالبان به وعده عفو عمومی صادقانه عمل خواهند کرد؟
