بر اساس گزارش روند سبز افغانستان، نوار صوتی‌ای از گفتگوی حامد کرزی، رئیس‌جمهور پیشین افغانستان، توسط مخبران ملا هبت‌الله ضبط شده است. در این نوار، کرزی گفته است: «ملا هبت‌الله از هیچ رهبر سیاسی به اندازه من نمی‌ترسد، زیرا حضورم پایان عمر سیاسی او را رقم می‌زند.» پس از انتشار این نوار، ملا هبت‌الله از طریق نیرو‌هایش به کرزی فشار آورده تا افغانستان را ترک کند، اما کرزی با تأکید بر اینکه «افغانستان وطن من است»، این خواست را رد کرده است.
طالبان همچنین از او خواسته‌اند در مسائل سیاسی و جهانی اظهارنظر نکند، اما کرزی تأکید کرده که در مورد مصالح ملی و آموزش دختران هرگز سکوت نخواهد کرد. این موضع‌گیری نشان‌دهنده پایبندی کرزی به خواسته‌های عمومی مردم، به ویژه دفاع از حق آموزش زنان و دختران است، مسأله‌ای که طالبان به‌طور کامل نادیده گرفته‌اند.
سخنان اخیر منسوب به حامد کرزی و فشارهای طالبان برای تبعید او، بار دیگر نشان داد که فضای سیاسی افغانستان همچنان در گرو انحصارطلبی و نگاه تنگ‌نظرانه طالبان است. هرچند کرزی خود در دوره ریاست جمهوری‌اش با اتهامات گوناگون مواجه بود و حتی برخی او را متهم به نرمش و همسویی پنهانی با طالبان می‌دانند، اما در چهار سال اخیر که این گروه بر کابل مسلط شده‌اند، او همواره در مواضع خود بر منافع ملی و خواسته‌های عمومی مردم افغانستان تأکید کرده است. به‌ویژه ایستادگی‌اش بر سر حق آموزش زنان و دختران، چیزی است که طالبان به‌کلی نادیده گرفته‌اند.
تهدید به تبعید یک رئیس‌جمهور پیشین و شخصیت برجسته کشوری، آن هم در شرایطی که طالبان همه ابزار قدرت را در اختیار دارند، امری غیرعادی و برخاسته از روحیه بازدارندگی و ناتوانی این گروه در پذیرش نقد است. طالبان به‌جای اینکه نقد و مخالفت را بخشی از حیات سیاسی جامعه بپندارند، آن را تهدیدی برای موجودیت خود می‌دانند. چنین نگاهی نه‌تنها ظرفیت نقدپذیری این گروه را زیر سؤال می‌برد، بلکه نشان می‌دهد طالبان هنوز درک روشنی از مفهوم سیاست و مشارکت ملی ندارند.
واقعیت این است که امروز تنها شمار اندکی از رجال سیاسی معتبر، مانند حامد کرزی و عبدالله عبدالله، در داخل کشور باقی مانده‌اند. فشار بر آنان و تهدید به تبعید، نه‌تنها اعتبار طالبان را نمی‌افزاید، بلکه این گروه را بیش از هر زمان دیگر در برابر مردم افغانستان و جامعه جهانی بی‌آبرو می‌سازد.
در مجموع، سکوت یا تبعید کرزی شاید برای طالبان یک پیروزی کوتاه‌مدت باشد، اما در بلندمدت این سیاست نه تنها آنان را از نقدهای مشروع مردمی نمی‌رهاند، بلکه تصویری استبدادی‌تر از آنان در ذهن جامعه افغانستان و فراتر از آن در سطح منطقه و جهان می‌سازد.
