گروه‌های مخالف طالبان در اعلامیه مشترکی، موقف مشترک‌شان درباره نشست سوم دوحه را بیان کردند.
در متن اعلامیه آمده است: هرنوع گفتگو در غیاب نمایندگان اصلی مردم افغانستان زیر هر عنوانی در حقیقت امتیاز دادن به گروه طالبان است.
به اعتقاد این جریان‌ها، گفتگوها در مورد افغانستان زمانی نتیجه می‌دهد که منافع مردم و اقوام مختلف، مدنظر گرفته شود و احزاب سیاسی و نمایندگان زنان کشور در آن اشتراک داشته باشند.
آنان تعامل یکجانبه و پشت درهای بسته با این گروه را به معنای چشم‌پوشی از اراده، حقوق انسانی و تمامی رنج‌ها و مصیبت‌های مردم افغانستان دانسته اند.
جریان های سیاسی تاکید کردند که طالبان طی سه سال گذشته رنج، ناامنی، مالیات کمرشکن و حذف زنان از عرصه عمومی را در کشور حاکم کرده اند و مردم از صحنه‌های مختلف حضور و فعالیت، محروم می‌باشند.
آنان همچنین هشدار داده‌اند که در صورت ناامیدی از عدم مطالبات مردمی، به هرنوع اقدامی از جمله مبارزه مسلحانه دست خواهند زد.
این در حالی است که کمتر از یک ماه به آغاز نشست سوم دوحه باقی مانده است و طالبان نیز به‌صورت رسمی در آن دعوت شده‌اند.
طالبان در حالی به حکمرانی بر افغانستان ادامه می‌دهند که هیچ تغییری را در رفتار و عملکردهای خویش نداده‌اند و همین رویکرد یکجانبه گرایی آنان سبب شده است تا مخالفان این گروه نسبت به عدم انعطاف و تغییر نگرش این گروه دچار ناامیدی و یأس گردند.
به باور مخالفان طالبان، این گروه هیچ عزمی برای مشارکت اقوام، گروه‌ها و سایر مذاهب در ساختار حکومت ندارد، بلکه محدودیت های روز افزونی را علیه اقلیت‌ها سیاسی و مذهبی وضع نموده‌اند.
با گذشت 3 سال از تسلط طالبان در کشور، عدم مشارکت مردم در اداره افغانستان ادامه یافته و علاوه بر آن جامعه بین‌المللی نیز علی رغم تلاش‌های فراوان نتوانسته اند نسبت به این موضوع موفق عمل کند؛ لذا گروه‌های مخالف طالبان در صورت تدوام وضع موجود خود را ناچار به اقدامات خارج از مسیر سیاسی می‌بینند که در این صورت، هر چند چشمگیر نباشد اما برای مردم و آینده افغانستان پیامد‌های خوبی را نخواهد داشت.
به نظر می‌رسد تا زمانیکه مقامات طالبان به نگاه جامعی که همه افغان‌ها خود را در اداره کشور سهیم بدانند، دست نیابند، نمی‌توانند به موفقیت‌های دراز مدت بیاندیشند، زیرا اراده و خواست مردم، عواملی تعیین کننده در مشروعیت و استمرار حاکمیت می‌باشند.