برنامه جهانی غذا در افغانستان اعلام کرده است که به دلیل کمبود بودجه، مجبور شده است تعداد افرادی که ماهیانه به آنها کمک می‌کند را از پنج میلیون نفر که شامل آسیب‌پذیرترین افراد هستند، به دو میلیون نفر کاهش دهد.
طبق آمار به دستآمده، ۲۸.۸ میلیون نفر یا دو سوم جمعیت افغانستان، به کمک‌های بشردوستانه‌ی چندبخشی در سال ۲۰۲۳ نیاز دارند.
به‌گفته‌ی این نهاد، پیش‌بینی می‌شود که ۱۵.۳ میلیون نفر بین ماه‌های می تا اکتبر ۲۰۲۳ به‌شدت در ناامنی غذایی قرار داشته باشند. براساس برآورد این مرکز، ۲.۸ میلیون نفر در سطح اضطراری ناامنی غذایی قرار خواهند داشت.
برنامه جهانی غذا گفته است که در حال حاضر ۳.۲ میلیون نفر درافغانستان از سوءتغذیه حاد رنج می‌برند.
اوضاع اقتصادی و مخصوصا غذایی در افغانستان به‌صورت مناسب به پیش نمی رود و متاسفانه آمارهای نگران کننده ای منتشر شده، که عمق بحران فراگیر را نشان می‌دهد. عدم توانای حاکمیت افغانستان در توسعه غذایی و اقتصادی از یک‌سو و کاهش بودجه مراکز بین‌المللی و خیریه‌ای از سوی دیگر، سبب شده است مردم افغانستان با بحران غذایی مواجه شوند. فقر به صورت فزاینده ای در حال گسترش بوده و به تبع آن توانایی مردم در تامین مایحتاج روزمره به شدت کاهش یافته است.
عدم رشد فعالیت‌های اقتصادی در سایه‌حکومت طالبان و انزوای آنان باعث شده تا کسب و کار مردم نیز با رکود روبه رو شود و در نتیجه مردم را بیشتر از گذشته با چالش غذایی که مهمترین نیاز آنان است درگیر سازد. زمانی که صحبت از غذا می‌شود به این معنا نیست که عموم مردم مانند غذای ثروتمندان در اختیار داشته باشند بلکه صحبت از تامین نیاز اولیه و حداقلی است.
امروزه به دلیل عوامل متعدد از قبیل جنگ، خشکسالی، رکود اقتصادی و کاهش کمک‌های بین‌المللی دامنه‌ی چالش‌غذایی وسیعتر شده که این زنگ خطری برای وقوع بحران غذایی در افغانستان است. با این حال اگر توجه جدی به موضوع غذا در کشور نشود، بیم آن می‌رود که فرزندانی که در آینده متولد می‌شوند، به دلیل عدم تامین مواد مغذی و همچنین ریز مغذی ها و املاح با مشکلات متعددی گرفتار شوند که در آینده‌ی آنان بسیار مشکل آفرین می‌باشد.
با این حال انتظار می‌رود تا سازمان‌های بین المللی و هم چنین سایر کشورها، مردم افغانستان را در شرایط حساس تنها نگذارند و آنان را در جهت رفع نیازهای اولیه همراهی و یاری کنند. حکومت افغانستان نیز در این قضیه مسئولیت اصلی را به عهده دارد و باید شرایطی را فراهم کند که جامعه جهانی در یاری رساندن مردم افغانستان دچار یاس و ناامیدی نشوند و همچنین خود اداره طالبان نیز باید برای رفع مشکلات در حوزه غذا تلاش و برنامه‌ریزی جامع نماید.
