منابع صحی در ولایت ننگرهار اعلام کردند که تقریباً ۷۰۰ کودک به دلیل سوء تغذیه جان خود را از دست داده‌اند.
کمبود خدمات صحی و مشکلات اقتصادی خانواده‌ها در ننگرهار باعث افزایش مرگومیر کودکان مبتلا به سوء تغذیه شده است.
پیش از این نیز برنامه جهانی غذا در گزارشی با هشدار درباره سوء تغذیه زنان و کودکان افغانستانی اعلام کرده بود که بیش از سه میلیون و دوصد هزار نفر در افغانستان دچار سوء تغذیه هستند.
سوء تغذیه کودکان در افغانستان به شدت تحت تأثیر عوامل سیاسی و اقتصادی قرار دارد. این عوامل به طور مستقیم بر دسترسی خانواده‌ها به غذا و خدمات بهداشتی تأثیر می‌گذارند و وضعیت را برای کودکان وخیم می‌کنند. یکی از عوامل عمده، تحریم‌های بین‌المللی علیه حکومت طالبان است که منجر به عدم مشارکت جامعه جهانی و قطع کمک‌های بین‌المللی به افغانستان قطع گردید.
این تحریم‌ها باعث کاهش شدید منابع مالی و خدمات بهداشتی در کشور شده و به افزایش سوء تغذیه دامن زده است.
همچنین، بی‌ثباتی سیاسی و درگیری‌های مداوم در افغانستان، به ویژه در سال‌های اخیر، باعث تخریب زیرساخت‌ها و کاهش دسترسی به خدمات اساسی شده است که این وضعیت به افزایش فقر و سوء تغذیه کمک کرده است.
عوامل اقتصادی نیز نقش مهمی در بروز سوء تغذیه دارند. بحران اقتصادی و افزایش قیمت مواد غذایی، خانواده‌ها را در تأمین نیازهای اولیه خود ناتوان کرده است. بسیاری از خانواده‌ها به دلیل فقر شدید، نمی‌توانند غذای کافی و مغذی برای فرزندان خود فراهم کنند. علاوه بر این، مشکلات کشاورزی، تغییرات اقلیمی و خشکسالی، تولید مواد غذایی را تحت تأثیر قرار داده و به کاهش دسترسی به غذاهای سالم و مغذی منجر شده است.
برای مقابله با معضل سوء تغذیه در افغانستان، راهکارهایی شامل افزایش کمک‌های بشردوستانه، تقویت خدمات بهداشتی و مطالبه از حاکمیت برای تعامل با جهانیان می‌باشد. سازمان‌های بین‌المللی نیز باید به تأمین مواد غذایی، دارو و خدمات بهداشتی در مناطق آسیب‌پذیر بپردازند و این کمک‌ها باید به صورت هدفمند و با توجه به نیازهای محلی ارائه شود. ایجاد و تقویت مراکز بهداشتی و درمانی در مناطق دورافتاده و آسیب‌پذیر نیز می‌تواند به کاهش مرگومیر ناشی از سوء تغذیه کمک کند.
جامعه جهانی علاوه بر این که باید به ارائه کمک‌های بشردوستانه و مالی به افغانستان ادامه دهد وظیفه دارد تا از طریق نهادهای بین‌المللی، به تأمین نیازهای اساسی مردم بپردازد. همچنین سازمان ملل بر روی ایجاد ثبات سیاسی و اقتصادی در افغانستان کار کند تا شرایط بهبود یابد.
طالبان نیز باید به ایجاد شرایط مناسب برای دریافت کمک‌های بین‌المللی و بهبود وضعیت اقتصادی و اجتماعی مردم تمرکز نماید و به حقوق بشر و به ویژه حقوق زنان و کودکان احترام بگذارد تا اعتماد جامعه جهانی را جلب کند و بتواند به بهبود وضعیت تغذیه و سلامت کودکان کمک کند.
کودکان افغانستان مستحق دریافت بهترین خدمات و امکانات هستند و این ظرفیت در منابع افغانستان دیده می‌شود اما با کمال تاسف، نبود ساختار کارآمد و پاسخگو سبب شده تا چنین شرایطی شکل نگیرد.
