شهروندان در افغانستان همچنان از عدم دسترسی به آب شکایت دارند. این معضل سال‌هاست که دامنگیر بسیاری از شهرهای افغانستان و بویژه کابل است. کمبود آب در این شهر طی سالیان اخیر اما بیشتر شده و نگرانی‌های زیادی برای شهروندان کابل ایجاد کرده است.
در همین حال، دفتر هماهنگ‌کننده کمک‌های بشردوستانه سازمان ملل (اوچا) نیز روز گذشته اعلام کرد که مشکل کمبود آب در شهرهای افغانستان بویژه کابل وجود دارد.
اوچا همچنان گفت که ۶۷ درصد از خانواده‌ها در افغانستان، برای دسترسی به آب آشامیدنی صحی با مشکلات مواجه‌اند.
این نهاد افزوده که گرمای شدید، تغییرات اقلیمی و خشکسالی‌های اخیر در افغانستان بر منابع آب تاثیرات منفی گذاشته و باعث کمبود آب شده است.
همزمان برخی کارشناسان محیط زیست نیز با بیان این که آب افغانستان از برف و باران تامین می‌شود، می‌افزایند که تغییرات اقلیمی در کاهش بارندگی‌ها نقش دارد.
آنان همچنان معتقدند که اگر برای حل بحران کمبود آب در کشور تدابیری در نظر گرفته نشود احتمالا تا سال 2050 بخش‌هایی از کشور به دلیل نبود آب خالی از سکنه خواهد شد.
همین اکنون برخی منابع محلی از کابل می‌گویند که آنها در هفته فقط دو روز به آب دسترسی دارند. برخی شهروندان هم می‌گویند که آب مورد نیاز شان را با قیمت بلند خریداری می‌کنند.
پیش از این مجله تحقیقات آب آسیای مرکزی هم گزارش داده که ظرفیت آب‌های زیرزمینی کابل تقریبا ۴۴ میلیون مترمکعب در سال است، در حالی که تقاضای آب در این شهر در سال ۲۰۱۵ بالغ بر ۱۲۳.۴ میلیون مترمکعب بوده است. عدم تعادل بین دسترس بودن و تقاضای آب، وضعیت را بحرانی ساخته است.
سایر شهرهای افغانستان هم وضعیت مشابه کابل را دارند تنها با این تفاوت که کابل با تراکم جمعیتی بیشتر، با بحران کمبود آب زیادتر درگیر است.
پیش‌تر سازمان ملل هم در گزارشی اعلام کرد، افغانستان با اینکه در ایجاد تغییرات اقلیمی نقشی ندارد اما ششمین کشور آسیب‌پذیر در برابر تاثیرات تغییرات اقلیمی است و در عین حال کم‌ترین توانایی را برای سازگاری و مقابله با تاثیرات این بحران دارد.
براساس گزارش این سازمان، ۲۵ ولایت از ۳۴ ولایت افغانستان با شرایط خشکسالی شدید یا فاجعه‌بار مواجه است که بیش از ۵۰ درصد جمعیت را متاثر می‌کند.
آسیب پذیری افغانستان به عنوان کشوری محاط به خشکه و آسیب‌پذیر در برابر بلایای طبیعی و تغیرات جهانی اقلیمی، مسئولیت نهادهای ذیربط داخلی و بین‌المللی را نیز سنگین‌تر می‌کند.
در چنین وضعیتی ضرورت شدید احساس می‌شود که حاکمیت فعلی و بویژه وزارت انرژی و آب در همسویی با نهادهای ذیربط جهانی، پلان‌ها و تدابیری روی دست گیرند که با استفاده از آن بحران کمبود آب در کشور به گونه درست مدیریت و چاره‌جویی شود.
