دور نخست نشست دوحه بدون دعوت از طالبان حدود ۸ ماه پیش برگزار شده بود و رعایت حقوق بشر، تشکیل حکومت فراگیر، مقابله با تروریزم و قاچاق مواد مخدر در افغانستان از جدی‌ترین مسایل مورد بحث آن بود.
طالبان این بار با وجود اینکه در نشست دوحه دعوت شده ولی بنا به آنچه که پذیرفته نشدن خواست های‌شان عنوان کرده‌اند از اشتراک در این نشست خودداری کرده‌اند.
خواست‌های طالبان گفت‌وگوی رودرو با دبیرکل سازمان ملل و هم این که «تنها نمایندگان رسمی افغانستان» در این نشست باشند، گفته شده است؛ خواسته‌هایی که برخی منابع، پذیرش آن را از سوی سازمان ملل ناممکن خوانده‌اند.
با این حال، برخی کارشناسان سیاسی عدم حضور طالبان در این نشست را به ضرر این گروه دانسته و معتقدند چنین تصمیمی اداره حاکم در افغانستان را به انزوای بیش‌تر بین المللی خواهد کشاند. در مقابل، طالبان اما این نشست را بی‌فایده و تشریفاتی خوانده‌اند و نیز گفته‌اند منتظر بیانیه‌ها و اعلامیه‌ها از آدرس چنین نشست‌ها نخواهند ماند و به کارشان ادامه خواهند داد.
از سوی هم برخی کارشناسان معتقدند که عدم اشتراک طالبان در این نشست به عنوان حاکمان فعلی و یکی از طرف‌های اصلی منازعه قدرت در افغانستان این ذهنیت را هم در سطح بین المللی تقویت خواهد کرد که اصولا این گروه در جهت حل بحران افغانستان از راه سیاسی گام بر نمی‌دارند و تمایل جدی هم برای ادغام افغانستان در نظام بین الملل ندارند.
به نظر می‌رسد نبود نماینده رسمی طالبان از اهمیت نشست دوحه تا حدی می‌کاهد، امکان حصول یک اجماع بین المللی در خصوص حل بحران سیاسی را تضعیف می‌کند و احتمالا فاصله میان افغانستان و جامعه بین المللی بیش از پیش افزایش خواهد داد.
با این همه، آنچه افکار عمومی در داخل و خارج از افغانستان از این نشست انتظار دارند این است که این بار جامعه جهانی بتواند برای شکست بن‌بست سیاسی کشور به نقشه راهی دست یابد که طرف‌های منازعه روی آن توافق کنند و باعث ختم بحران در افغانستان شود.
