گفته می‌شود در این نشست در مورد مسایل گوناگون مرتبط به افغانستان از وضعیت حقوق زنان و حقوق بشر گرفته تا چگونگی تعامل با اداره حاکم در افغانستان گفت‌وگو خواهد شد.
در همین حال، طالبان اعلام کرده‌اند که از این گروه برای شرکت در نشست دوحه دعوت شده است. پیش‌تر عبدالقهار بلخی، سخنگوی وزارت خارجه طالبان اعلام کرد که بعد از معلومات مفصل در باره ساختار، آجندا و ترکیب نشست دوحه، حکومت این گروه در باره اشتراک در آن تصمیم خواهد گرفت.
همانند بسیاری از نشست های دیگر در مورد افغانستان، این بار نیز بیم و امیدها از برگزاری یک نشست مهم دیگر به چشم می‌خورد. برخی کارشناسان این نشست را هم در حل بحران فعلی کشور بی‌تاثیر می‌دانند و عده‌ای هم میزبانی سازمان ملل به عنوان یک نهاد تاثیرگذار جهانی از این نشست و همچنان حضور نمایندگان بیش از 30 کشور جهان را در آن تاثیرگذار می‌خوانند.
گمانه‌نی‌ها برای ایجاد فضای تعامل غرب با طالبان
برخی ناظران این گمانه‌زنی را هم مطرح می‌کنند که نشست دوحه در پوشش میزبانی سازمان ملل بیش‌تر در پی ایجاد فضای تعامل میان طالبان و کشورهای غربی در راس امریکا طراحی و سازماندهی شده است. این گمانه‌زنی‌ها درحالی مطرح می‌شود که طی روزهای اخیر اظهارات برخی مقامات طالبان هم به نحوی خوشبینانه نسبت به برگزاری این نشست مطرح می‌شود.
مولوی عبدالکبیر، معاون سیاسی رئیس‌الوزرای طالبان روز یکشنبه (۲۲ دلو) در نشستی در ننگرهار گفت که نشست پیش‌روی دوحه درباره افغانستان برای کمک به «گسترش روابط» طالبان با جهان برگزار می‌شود.
اما و اگرها پیرامون موضع احتمالی مخالفان طالبان
به نظر می‌رسد دعوت از طالبان در این نشست و فرمت آن واکنش‌های مخالفان و منتقدان این گروه را نیز در پی دارد. برخی گزارش‌ها حاکی از آن است که «شورای مقاومت ملی برای نجات افغانستان»، «جبهه آزادی»، «جبهه مقاومت» و بعضی نهادهای مدنی از هم‌اکنون مخالف نشست دوحه با حضور احتمالی طالبان اند و قرار است طی یک بیانیه مشترک اعتراضی به این نشست واکنش نشان دهند.
با این حال، بر فرض این که اگر نشست دوحه با واکنش تند و تحریم مخالفان طالبان و سایر نیروهای سیاسی و مدنی ذیدخل در قضایای افغانستان مواجه شود، شانس موفقیت این نشست را همانند سایر نشست‌ها درباره حل بحران افغانستان کاهش خواهد داد.
با گذشت بیش از 4 چهار دهه از تداوم بحران افغانستان، به نظر می‌رسد اکنون ایجاد یک راهکار و چتر فراگیر و همه‌شمول برای تجمیع و دربرگیری همه نیروها و روایت‌های سیاسی متعارض و متکثر نیاز مبرم جامعه ماست. در غیر آن، کنار آمدن با یک طیف و نایده گرفتن سایر طیف‌های اثرگذار و تعیین‌کننده در حل مسئله پیچیده افغانستان، ادامه یک دور باطل دیگر پنداشته می‌شود که سرانجام آن هم بن‌بست سیاسی دیگر و تشدید انواع بحران‌ها در کشور خواهد بود.
