مین‌ها و خشونت جنسیتی، چالش‌های جدی در پیش روی مردم افغانستان

سازمان ملل می‌گوید که برای کمک به نیازمندان در افغانستان در سال جاری میلادی، به ۱۷۰ میلیون دالر ضرورت دارد. بیش از ۲۰ میلیون نفر آسیب‌پذیر در این کشور به حمایت‌های متنوعی نیازمند هستند، از جمله حفاظت عمومی، حمایت از کودکان، مبارزه با خشونت جنسیتی و مین‌روبی. ماین‌ها چه آثاری بر زندگی مردم عادی دارند؟

1. کشته و مجروح شدن مردم بی‌گناه: مین‌ها منجر به کشته و زخمی شدن تعداد زیادی از مردم به‌طور تصادفی می‌شوند. بسیاری از مردم بی دفاع، با معلولیت‌های همیشگی مانند قطع عضو ویا از ازکار افتادگی دایمی مواجه می‌گردند.

2. محدودیت در دسترسی به منابع ابزار زندگی: مین‌ها باعث می‌شوند که مردم نتوانند به منابع آب، کشاورزی و دیگر منابع برای تامین نیازهای خود دسترسی داشته باشند.

3. محدودیت حرکت: مین‌ها حرکت را برای مردم محلی محدود می‌کنند و باعث می‌شوند که تردد در مناطق ماین‌گذاری شده بسیار خطرناک باشد.

4 .تأثیرات ناشی از تأخیر در توسعه اقتصادی: وجود مین‌ها در مناطق مختلف افغانستان بر روند توسعه اقتصادی کشورما تأثیر منفی می‌گذارد.

5. تأثیر روانی بر جامعه: ترس از مین‌ها و اثرات آن‌ها بر روان مردم عادی افغانستان تأثیر می‌گذارد و موجب ایجاد استرس و اضطراب در جامعه می‌شود.

همچنین خشونت جنسیتی یکی از چالش‌های جدی در افغانستان است که به علت عوامل مختلفی از جمله فرهنگی، اجتماعی، سیاسی، بسیار پیچیده است. برخی از چالش‌هایی که خشونت جنسیتی در افغانستان ایجاد کرده است، عبارتند از:

1. عدم دسترسی به خدمات بهداشت جنسی: در افغانستان، خدمات بهداشت جنسی بسیار محدود است و بسیاری از زنان و دختران نمی‌توانند به خدمات بهداشت جنسی دسترسی پیدا کنند. این موضوع باعث افزایش خطر ابتلا به بیماری‌های جنسی و ایجاد شرایط مناسب برای خشونت جنسیتی می‌شود.

۲. فرهنگ نادیده گرفتن: در بسیاری از موارد، خشونت جنسیتی در افغانستان نادیده گرفته می‌شود و به عنوان یک موضوع تابو در جامعه شناخته می‌شود. این موضوع باعث می‌شود که قربانیان خشونت جنسیتی به دلیل ترس از تبعیض و تبعیض اجتماعی، گزارش دادن از خشونت جنسیتی را از دست بدهند.

3. نبود قوانین موثر: در افغانستان، قوانین مربوط به خشونت جنسیتی وجود دارد، اما در بسیاری از موارد، اجرای این قوانین ضعیف است و در عمل، قربانیان خشونت جنسیتی به دلیل نبود قوانین موثر و کارآمد، به عدالت دسترسی ندارند.

۴. نبود آموزش‌های لازم: برای پیشگیری از خشونت جنسیتی، آموزش‌های لازم درباره حقوق زنان و دختران، پیشگیری از خشونت جنسیتی و روش‌های مقابله با آن برای افرادی که در ارتباط با زنان و دختران هستند، لازم است. اما در افغانستان، بسیاری از افراد از جمله پلیس، قضات، وکلای دادگستری و مردم عادی، به این مهم آگاهی ندارند.

۵. محدودبودن امکانات پشتیبانی: برای کمک به قربانیان خشونت جنسیتی، امکانات پشتیبانی مانند مراکز پشتیبانی، مشاوره‌گری، پزشکی و حقوقی لازم است. با این حال، در افغانستان، این امکانات بسیار محدود هستند و بسیاری از قربانیان خشونت جنسیتی به این امکانات دسترسی ندارند.

برای مقابله با این چالش‌ها، نیاز به برنامه‌ریزی و اجرای سیاست‌های موثر و هماهنگ برای پیشگیری از خشونت جنسیتی و حمایت از قربانیان آن است. همچنین ضرورت دارد تا نهاد های بین‌المللی در پاکسازی مین‌ها در افغانستان اهتمام بیشتری داشته باشند.

به هر حال شرایط افغانستان به گونه است که بسیاری از مردم نیازمند حمایت های مادی و معنوی می‌باشند و اگر در این خصوص توجه ویژه صورت نگیرد، بیم آن می‌رود که مردم با بحران های متعددی درگیر شوند. در پاسخ به این نیازهای فوری، سازمان ملل در تلاش است تا به مردم افغانستان کمک کند. این سازمان جمعه گذشته نیز خواستار ۷۱۷ میلیون دالر برای ارائه کمک‌های اولیه به افغان‌ها تا ماه جون شده است.