هفدهمین سالگرد شهادت سید مصطفی کاظمی و حادثه خونین بغلان، فرصتی است تا به یاد بیاوریم مردی را که برای وحدت، عدالت و توسعه افغانستان جان داد.
به مناسبت هفدهین سالگرد شهادت سید مصطفی کاظمی، عصر پانزدهم عقرب وبیناری با حضور شخصیت‌های برجسته سیاسی افغانستان برگزار شد. این وبینار که یادآوری ارزشمندی بود از شخصیتی که از هر قوم، زبان و گروه، تنها یک چیز را خواستار بود؛ “افغانستان متحد و پیشرفته”.
سخنانی که از زبان محمد یونس قانونی، محمد محقق، فوزیه کوفی و دیگر شخصیت‌ها شنیده شد، نشان‌دهنده جایگاه والای کاظمی در تاریخ معاصر افغانستان است.
محمد یونس قانونی، او را “طلایه‌دار صلح” خواند و با حسرت یاد کرد که اگر به اندیشه‌های او عمل می‌شد، شاید امروز افغانستان به زندان باز برای مردم اش تبدیل نمی‌شد. سید مصطفی کاظمی کسی بود که در دوران مسئولیت، تنها به سیاست نظری بسنده نمی‌کرد، بلکه عملی برای مبارزه با فساد و رشد اقتصادی کشور گام برداشت.
شخصیت کاظمی و چالش‌های امروز افغانستان
امروز، با نگاهی به اوضاع کنونی افغانستان، جای خالی کاظمی به‌خوبی احساس می‌شود.
حبیب الرحمن سیاف، در این وبینار اشاره کرد که استاد کاظمی تنها سیاستمداری نبود که دغدغه‌های سیاسی داشته باشد، بلکه مدیری مؤثر و کاردان بود که برای تغییرات مثبت، طرح و برنامه‌ای عملی داشت. استاد محقق نیز او را مردی یاد کرد که وحدت ملی افغانستان را هدف خود قرار داده بود. در چنین شرایطی که همچنان وحدت و همبستگی میان اقوام افغانستان از چالش‌های اساسی کشور است، شخصیت کاظمی و تلاش‌های او برای ایجاد وفاق ملی یادآور می‌شود که کشور به سیاستمدارانی همچون او نیازمند است.
همچنین، فوزیه کوفی از شخصیت کاریزماتیک شهید کاظمی سخن گفت و او را به عنوان یکی از نادر سیاستمدارانی که در اعتدال و عدالت سیاسی زبانزد بود، به یاد آورد. نبود این صداهای وحدت‌طلب و عدالت‌خواه امروز در صحنه سیاسی افغانستان جای تأسف دارد. سید مسعود کاظمی نیز به درستی اشاره کرد که شهید کاظمی نه‌تنها شخصیتی ملی، بلکه صدایی جهانی برای آزادی و عدالت بود.
این دیدگاه‌ها نشان می‌دهد که کاظمی برای افغانستان صرفاً یک سیاستمدار نبود، بلکه نمادی از مسیری بود که به سوی وحدت، عدالت و رفاه برای مردم کشور کشیده شده بود.
ضرورت وجود شهید کاظمی در شرایط کنونی
امروز کشور ما به چتری فراگیر از تفکر و سیاست نیاز دارد تا از بحران‌های سیاسی و اقتصادی فعلی خارج شود. دکتر سید علی کاظمی در این وبینار به ایجاد چنین چتری فراگیر تأکید کرد.
شخصیت‌هایی مانند شهید کاظمی، با آرمان‌های فراگیر و دیدگاهی وحدت‌بخش، می‌توانستند مسیر صلح و پیشرفت را هموار کنند و امید به آینده‌ای روشن‌تر را به مردم افغانستان بازگردانند. اگر او زنده بود، شاید امروز شاهد وضعیتی متفاوت بودیم؛ کشوری که به‌جای کشمکش‌های داخلی و تهدیدهای خارجی، وحدتی ملی و استحکام درونی را به‌عنوان دستاورد خود جشن می‌گرفت.
یاد شهید سید مصطفی کاظمی همواره به ما یادآور می‌شود که افغانستان نیاز به سیاستمدارانی دارد که از مرزهای قوم و زبان فراتر روند و با شجاعت و صداقت برای همه اقوام و مردم کشور تلاش کنند.
شهید کاظمی در زمان کوتاه زندگی‌اش ثابت کرد که می‌توان سیاست را در خدمت مردم به کار گرفت و برای اصلاح و توسعه واقعی کشور تلاش کرد.
امروز فقدان او و امثال او، به‌ویژه در این روزها که افغانستان به بحران‌ها و چالش‌های بی‌سابقه‌ای گرفتار است، بیش از هر زمان دیگری احساس می‌شود.
و اما سوالات که از سوی هموطنان برای عاملان و سکوت‌کنندگان این جنایت همچنان مطرح می شود:
۱. برای کسانی که در ترور شهید کاظمی دست داشتند:
حذف کاظمی چه منافعی برای شما داشت که حاضر شدید جان مردی را بگیرید که برای صلح و وحدت ملی افغانستان تلاش می‌کرد؟
اگر امروز با کاظمی رو در رو می‌شدید، چه پاسخی برای خون ناحق او و همراهانش داشتید؟
۲. برای کسانی که در مقابل این حادثه سکوت کردند و بی‌تفاوت ماندند:
چرا در مقابل ترور یکی از مهم‌ترین چهره‌های وحدت‌طلب کشور سکوت اختیار کردید؟
آیا گمان می‌کردید که حذف شخصیت‌های ملی مانند کاظمی، برای شما و آینده کشور هیچ پیامدی ندارد؟
نویسنده: دکتر لنگرزاد
