در بیش از سه سال حکومت طالبان بر افغانستان مقامات این گروه بارها به حل معضل بیکاری در کشور اشاره کرده و از اتخاذ تدابیری در این خصوص سخن گفته‌اند.
این درحالی است که گراف بیکاری جوانان در کشور همچنان در سطح بلندی قرار دارد و گزارش‌ها حاکی از آن است که ماهانه هزاران جوان برای پیدا کردن لقمه نانی به کشورهای دور و نزدیک مهاجر می‌شوند.
پیش‌تر وزارت کار و امور اجتماعی طالبان گفته بود که حکومت این گروه تلاش دارد با راه اندازی پروژه‌های بزرگ ده‌ها هزار نفر را وارد کار کنند.
اکنون با گذشت سه سال از عمر حکومت طالبان، اما خبری از چنین «پروژه‌های بزرگ» و جذب میلیون‌ها انسان بیکار در آن به چشم نمی‌خورد.
کسادی بازار کار در شرایطی جریان دارد که فقر و بحران اقتصادی بیش از هر زمانی سرنوشت جمعی مردم افغانستان را به مخاطره انداخته و چشم‌انداز روشنی هم برای بهبود وضعیت اقتصادی آنان وجود ندارد.
براساس گزارش نهادهای سازمان ملل، در سال جاری حدود 24 میلیون نفر در افغانستان به کمک‌های بشردوستانه نیاز دارند و همچنان جمعیت زیادی به دلیل گسترش فقر و بیکاری با ناامنی غذایی و سوء تغذیه مواجه‌اند.
بدیهی است که بیکاری در چنین شرایطی باعث مهاجرت دسته‌جمعی مردم و بویژه جوانان خواهد شد که طبعا تاثیرات منفی بر توسعه و پیشرفت کشور دارد.
در عین حال، کارشناسان اقتصادی در سال‌های اخیر بارها تاکید کرده‌اند که ایجاد زمینه کار و اشتغال در کشور، از مهاجرت جوانان جلوگیری خواهد کرد؛ در غیر این صورت، دومینوی مهاجرت و ده‌ها چالش دیگر که ناشی از بحران بیکاری در کشور است، آینده افغانستان را با تهدیدهای گوناگون مواجه خواهد کرد.
احمد رسولی (نام مستعار) که حدود یک سال پیش به پاکستان مهاجر شده به خبرگزاری معمار می‌گوید: «اگر کار در افغانستان می‌بود من هرگز به اینجا نمی‌آمدم. خیلی زیاد تلاش کردم که در کابل یا ولایت‌های دیگر کار پیدا کنم اما نتیجه نگرفتم. آخر مجبور شدم با پول قرض پاسپورت و ویزه بگیرم به اینجا بیایم.»
او همانند بسیاری از جوانان دیگر که مهاجرت اجباری برایش انتخاب مطلوب نیست، افزود: «وقتی آدم در کشورش کار و بار داشته باشد چه نیاز است که به کشورهای دیگر مهاجرت کند. اما وقتی در کشور کار نباشد آدم به خاطر زنده ماندن خود و اهل و عیالش مجبور می‌شود به جای دیگر مهاجرت کند.»
براساس برخی گزارش‌ها با روی کارآمدن دوباره حکومت طالبان در افغانستان نرخ بیکاری دو برابر افزایش یافته است.
سرازیر شدن سیل مهاجرت از افغانستان به کشورهای دیگر تا حد زیادی بیانگر شرایط دشوار اقتصادی و نبود اشتغال در افغانستان زیر اداره طالبان است؛ چه این که اکثر مهاجرت‌ها در این مدت عمدتا به دلایل فقر و بیکاری صورت گرفته است.
در هر حال، آنچه اکنون نیاز مبرم مردم افغانستان و بویژه جوانان به حساب می‌آید ایجاد فضای کسب و کار در کشور است تا از این طریق وضعیت اقتصادی مردم بهبود پیدا کند و از مهاجرت نسل جوان به خارج از کشور نیز جلوگیری شود.
