حملات هوایی اخیر پاکستان بر مناطق مرزی افغانستان و کشتار بیرحمانه زنان و کودکان، بار دیگر چهره غیرانسانی سیاستهای این کشور را به نمایش گذاشت. این جنایت که با هدف قرار دادن روستاهای ولسوالی برمل در ولایت پکتیکا و بخشهایی از ولایت خوست صورت گرفت، تنها نشانگر بیاعتنایی به ارزشهای انسانی نیست، بلکه نقض آشکار حاکمیت ملی افغانستان است.
در سالهای گذشته، پاکستان نقش کلیدی در حمایت و تقویت گروههای مسلح مخالف دولت افغانستان ایفا کرد. این کشور که در زمان جمهوریت، مأمن و پایگاه اصلی طالبان بود، اکنون با ظهور تحریک طالبان پاکستان (تیتیپی) و تهدیدهای ناشی از این گروه، خود در معرض خطر قرار گرفته است. این وضعیت یادآوری تلخی از این حقیقت است که معامله با تروریسم، نتیجهای جز ویرانی و بازگشت آتش به خانه خود ندارد.
سیاست پاکستان در استفاده ابزاری از گروههای تروریستی، حالا به بهایی سنگین برای مردمش تمام شده است. حملات اخیر، همانند چوب دو سر طلا، پاکستان را در باتلاقی گرفتار کرده که خود در ساختن آن سهیم بوده است.
در عین حال، طالبان افغانستان نیز مسئولیت بزرگی در این تراژدی انسانی بر عهده دارند. سیاستهای خام و غیرمسئولانه طالبان، بیثباتی بیشتری را به افغانستان تحمیل کرده و به کشور همسایه بهانه داده است تا با توجیه مبارزه با تروریسم، دست به تجاوز و نقض حاکمیت ملی این کشور بزند.
طالبان، که خود بارها از حمایت پاکستان در دوران جنگ با دولت جمهوریت بهره بردهاند، اکنون با ناتوانی در مهار گروههای شورشی مانند تیتیپی، زمینهساز تجاوزهای هوایی و کشتار مردم بیدفاع شدهاند. این بیتوجهی به حقوق شهروندان و فقدان سیاستهای شفاف برای تأمین امنیت داخلی، افغانستان را در برابر چنین حملاتی آسیبپذیر ساخته است.
تاریخ ثابت کرده است که هر دولتی که با تروریسم معامله کند، دیر یا زود خود قربانی آن خواهد شد. این واقعیت امروز در افغانستان و پاکستان نمایان است. سیاستهای مبتنی بر حمایت از گروههای مسلح به قیمت جان مردم بیگناه تمام شده است.
این زنان و کودکانی که در حملات اخیر جان خود را از دست دادند، قربانی سیاستهای کثیفی هستند که دولتها و گروههای تروریستی در پیش گرفتهاند.
- پاکستان: چگونه میتوانید حملات بیرحمانه هوایی خود را که به کشتار زنان و کودکان بیدفاع انجامیده است، توجیه کنید؟ آیا این سیاستها بهجای حل بحران امنیتی، فقط باعث تعمیق نفرت در میان مردم منطقه نخواهد شد؟
- طالبان افغانستان: تا چه زمانی سیاستهای شما به کشور همسایه بهانه خواهد داد تا حاکمیت ملی افغانستان را نقض کرده و مردم بیگناه را قربانی کند؟
- هر دو طرف: آیا این تراژدیها باعث نمیشود که درک کنید معامله با تروریسم و استفاده از آن بهعنوان ابزار سیاست خارجی، تنها ویرانی به همراه خواهد داشت؟
- آیا دولتهای منطقه آمادهاند تا به جای تقویت گروههای مسلح، روی سیاستهای صلحمحور و احترام به حقوق بشر سرمایهگذاری کنند؟
این حملات باید به عنوان زنگ خطری برای تمام طرفها تلقی شود؛ زنگ خطری که نشان میدهد خشونت و استفاده ابزاری از گروههای مسلح، امنیت را برای هیچ کشوری تضمین نخواهد کرد.
نویسنده: دکتر لنگرزاد
