تنش‌ها میان کابل و اسلام‌آباد با اظهارات اخیر وزیر دفاع پاکستان مبنی بر حمله احتمالی به «مخفیگاه های» شبه نظامیان در خاک افغانستان بار دیگر افزایش یافته است. به تازگی خواجه محمد آصف، وزیر دفاع پاکستان در صحبت با یک رسانه خارجی گفت که ارتش این کشور در صورت نیاز می‌تواند مخفیگاه‌های تندروان پاکستانی را در افغانستان هدف قرار دهد.
این اظهارات وزیر دفاع پاکستان با واکنش حکومت طالبان مواجه شد و وزارت دفاع این گروه در اعلامیه‌ای نسبت به عواقب این تصمیم اسلام‌آباد هشدار داده و افزود که «چنین اظهارات ناسنجیده به نفع هیچ‌کسی نیست.»
مقامات پاکستانی درحالی از حمله احتمالی در خاک افغانستان خبر می‌دهند که حکومت سرپرست طالبان در بیش از دو سال گذشته بارها تاکید کرده که جنگجویان تحریک طالبان پاکستانی (تی‌تی‌پی/TTP) در خاک افغانستان پناهگاهی ندارند. کابل همچنان تاکید می‌کند که از خاک افغانستان علیه هیچ کشوری استفاده نخواهد شد.
با این حال، به نظر می‌رسد که اسلام‌آباد حمایت کابل از شبه نظامیان ضد آن کشور را امری قطعی می‌داند که در این میان اظهارات مقامات طالبان هم تا این لحظه نتوانسته قناعت آنها را فراهم کند. در چنین وضعیتی احتمالات زیادی مطرح است که روابط پاکستان و حکومت طالبان بیشتر به تنش و تقابل منجر شود.
پرسش اما اینجاست که در صورت نبود یک راه حل دیپلماتیک میان دو طرف و ادامه تنش‌ها، آیا اسلام‌آباد قادر به انجام عملیات نظامی در خاک افغانستان خواهد بود و یا این که چنین اقدامی منطقه را درگیر یک آشوب دیگر نخواهد کرد؟ برای فهم این مسئله باید نخست وضعیت داخلی پاکستان را دقیقا درنظر گرفت و باید دید که چنین تصمیم احتمالی از حمایت عمومی در داخل پاکستان برخوردار است یا صرفا مواضع حکومتی است که مردم و نیروهای سیاسی پاکستان از آن حمایت نخواهند کرد. مخالفت پارلمان پاکستان و همین طور انتقادات تند حزب تحریک انصاف و برخی رهبران قبایل در این کشور نشان می‌دهد که چنین تصمیمی به رغم تمایلات نظامیان پاکستانی اما در صحنه عمومی هواخواه چندانی ندارد.
از سوی هم، نظامیان پاکستانی درحالی از راه اندازی عملیات نظامی در داخل و خارج از مرزهای‌شان خبر می‌دهند که این کشور خود از سالها بدینسو جولانگاه و حیاط امن گروه‌های متعدد تروریستی بوده و جنگ و ناامنی جزو صادرات اصلی آن کشور در منطقه بوده است. با این حال، مقامات پاکستانی اما در سال‌های اخیر بارها مدعی شده‌اند که افزایش حملات و ناامنی در آن کشور ریشه در خاک افغانستان دارد؛ اظهاراتی که کابل همواره آن را رد کرده و گفته از خاک این کشور علیه پاکستان استفاده نخواهد شد.
حال اگر مقامات پاکستانی می‌بینند که سالها هزینه و امکانات آنها برای تقویت تروریزم و گسترش ناامنی و بحران در منطقه و بویژه افغانستان، نتیجه برعکس داده و اکنون خود این کشور را درگیر کرده است، نباید انگشت اتهام را متوجه دیگران کنند؛ چه اینکه از قدیم‌اند «آن‌که باد می‌کارد طوفان درو خواهد کرد.»
