لئوناردو گارنییر، مشاور ویژه دبیرکل سازمان ملل روز جمعه در یک نشست خبری در نیویارک از محدودیت شدید علیه آموزش دختران در افغانستان انتقاد کرد و اظهار داشت جامعه جهانی باید فشار بر طالبان را حفظ کند.
مشاور ویژه دبیرکل سازمان ملل در پاسخ به سوال تغییر نصاب آموزشی در مکاتب افغانستان تحت کنترل طالبان اظهار داشت با نگرانی از رادیکالیزه‌کردن نظام آموزشی گفت هیچ کشوری در جهان در برابر آموزش افراط‌گرایی مصئون نیست. وی تاکید کرد که ما باید مراقب کشورهایی مانند افغانستان باشیم.
با گذشت نزدیک به دوسال از حکومت طالبان در افغانستان، سازمان ملل و سایر نهاد های بین المللی بر این باور رسیده اند که طالبان عزمی برای تغییر رویکرد های محدودگرانه‌ی خویش ندارند. جهان در این مدت منتظر بودند تا ببینندکه طالبان چه سیاستی را در پیش می‌گیرند تا آنان بر اساس رفتار طالبان، روابط خود را تنظیم کنند. هر چند برخی از کشورها به جهات سیاسی و حساسیت جغرافیای افغانستان، با طالبان تعاملاتی داشته و دارند اما آنان نیز این گروه را به طور رسمی نپذیرفته اند.
رفتارهای غیر قابل پیش‌بینی و همچنین اصرار طالبان بر سیاست های منافی حقوق بشر، طالبان را از نقطه توجه و تمرکز جامعه جهانی دور ساخته و آنان را به سوی انزوا کشانیده است. به موازاتی که طالبان از این کم مهری زیان دیده اند، مردم افغانستان را نیز آسیب پذیرتر ساخته است؛ زیرا طالبان به عنوان حاکمان افغانستان زمام امور کشور را در دست دارند و هر گونه تحریم و ازچشم افتادگی آنان به وسیله‌ی جهان، مردم افغانستان را نیز متاثر می‌سازد.
امروزه، جهان به این نکته پی‌برده است، که طالبان به دنبال تغییر رویکرد نبوده و بر سیاست‌های منافی آزادی و دموکراسی تاکید دارند، لذا گزینه اقدامات بازدارند را تنها راه حل مواجهه با طالبان در نظر می‌گیرند. از همین روست که مشاور دبیر کل سازمان ملل معتقد است که باید فشار بر طالبان حفظ شود تا اینکه آنان در قبال مسایل حقوق بشری و سایر موارد پاسخگو گردند.
تجربه نشان داده است که انعطاف زیاد در مقابل حاکمیت افغانستان، دردی را درمان نکرده و آنان را جسورتر ساخته است، بنابر این سازمان ملل نیز به این جمع بندی خواهد رسید که در برابر طالبان از سایر گزینه‌ها استفاده نمایند.
بسیاری از کارشناسان عقیده دارند که وضع تحریم‌ها بر سران طالبان و فشارهای سیاسی می‌تواند آنان را حرف پذیر تر نماید و هرگونه تعامل خلاف مصالح و حقوق ملت افغانستان، طالبان را مصمم‌تر بر وضع محدودیت و یکجانبه گرایی سازد. در نتیجه سیاست تعاملی که به تمام خواسته‌های طالبان پاسخ مثبت می‌دهد وضع را نه تنها بهبود نمی‌بخشد بلکه آنان در ایجاد و تداوم محدودیت ها بر مردم راغب تر می‌سازد.
