افزایش حملات تروریستی در کشور؛ آیا ادعای تامین امنیت سراسری طالبان زیر سوال رفته است؟

روز گذشته ولایت هرات گواه یک حادثه تروریستی بود که در آن دست‌کم ۷ تن کشته شدند. این حادثه در شهرک جبرئیل واقع در ناحیه ۱۳ ولایت هرات رخ داد. منابع محلی به رسانه‌ها گفته‌اند که دو عالم دین و چهار زن در میان کشته شدگان بوده اند. این حادثه پس از آن رخ می‌دهد که هفته گذشته نیز منطقه جبرئیل هرات گواه حمله تروریستی مشابه بود که طی آن دو عالم دینی به نام خادم حسین هدایتی و رجب اخلاقی با ضرب گلوله افراد مسلح ناشناس از پا درآمدند. وزارت داخله طالبان پس از وقوع حمله روز گذشته اعلامیه‌ای نشر کرد که در آن گفته شده این حمله «تروریستی» است و عاملان آن افراد مسلح ناشناس بوده اند.

وقوع این دو رویداد نزدیک و مشابه به هم اکنون حدس و گمان مختلفی را در مورد چرایی وقوع این حملات سبب شده است: برخی بر این باورند که این حملات هدفمند و سازماندهی شده است، چرا که در این حملات مرگبار، جمعیت و جغرافیای مشخصی هدف قرار گرفته اند. شماری دیگر از تحلیلگران نیز بدین باورند که این حملات کار مخالفان حکومت طالبان است و بیشتر با انگیزه ایجاد تقابل مذهبی و فضای ناامنی، انجام می‌شود.

گفتنی است طی ماه‌های گذشته چندین بار مناطق شیعه‌نشین هدف حملات انتحاری و انفجار قرار گرفته اند. انفجار در صف نمازگزاران در ولایت بغلان، انفجار در یک ورزشگاه در غرب کابل و نیز انفجار در موتر مسافربری در این منطقه و همچنان حملات پی‌هم و اخیر هرات به نظر می‌رسد حاکی از یک خلاء امنیتی عمیق یا چراغ سبزی برای راه اندازی این حملات از سوی حکومت است. این نکته از این جهت نیز محل ابهام است که به رغم کشته شدن ده‌ها تن فرد بی‌گناه در حملات ماه‌های پسین، اداره حاکم اما هیچگونه اقدام ملموسی نه برای پیگرد عاملان آن و نه هم برای اتخاذ تدابیر امنیتی برای جلوگیری از حملات بعدی، روی دست نگرفته است.

با این حال می‌توان گفت بی‌تردید اعتماد بخش وسیع مردم از مردم افغانستان روز به روز به حکومت سرپرست طالبان کاهش خواهد یافت، آن‌ها خود را در درون وضعیتی گرفتار خواهند دید که حاکمیت هیچگونه مسئولیتی را در قبال حفظ جان آن‌ها به عهده نمی‌گیرد. گذشته از این، عدم امنیت شیعیان در هیچ جای از کشور و افزایش حملات مرگبار پی‌هم و روزافزون و نیز نبود یک اداره مسئول و پاسخگو در قبال این وضعیت خونین، فاصله میان شیعیان و حکومت سرپرست را بیش‌تر خواهد کرد و تبعات دیگری را نیز در پی خواهد داشت.

در بهترین وضعیت، می‌توان تصور کرد که حکومت سرپرست برای تامین امنیت شیعیان افغانستان پس از این با جدیت وارد عمل شود و از بروز رویدادهای این‌چنینی جلوگیری کند. در غیر آن، ادعای طالبان مبنی بر تامین امنیت سراسری در کشور در انظار منطقه‌ای و جهانی بیش از پیش زیر سوال خواهد رفت. بدون شک حکومتی که نتواند حتی امنیت را که ابتدایی‌ترین حق همه شهروندان است در کشور تامین کند در تحقق سایر شعارها و وعده‌هایش نیز موفقیت چندان نخواهد داشت.