داعش

مخالفان طالبان معتقدند که طالبان گروهی است که تنها به منافع گروهی و قومی خویش متمرکز شده و حقوق سایر اقوام و اقلیت ها را نادیده گرفته اند، در نتیجه نه مشروعیت داخلی دارد و نه مقبولیت خارجی. در همین راستا برخی چنین می‌پندارند که طالبان حاکمان و صاحبان افغانستان حساب می‌شوند و آنان باید به عنوان نماینده مردم افغانستان محسوب گردند.

مردم افغانستان انتظار دارند تا در کنار حاکمیت طالبان به حقوق و نگرانی‌های آنان نیز پرداخته شود و مردم افغانستان قربانی بازی‌های سیاسی و منطقه‌ای و جهانی نشوند. به نظر می‌ رسد، پس از نشست دوحه، صف بندی هایی در حمایت و عدم حمایت از طالبان شکل بگیرد که عده‌ای با رویکرد منطقه‌ای و در نزدیکی با طالبان و برخی نیز با رویکرد جهانی و در مخالفت با طالبان قرار بگیرند.

تعیین نماینده‌ی خاص از سوی سازمان ملل یک ضروت و از دید طالبان یک امر بی‌فایده تلقی می‌شود. به باور کارشناسان، مقاومت طالبان در خصوصِ عدم پذیرش نماینده ویژه، بر روابط این گروه و سازمان ملل تاثیر منفی خواهد گذاشت و ممکن است سازمان ملل در قبال این گروه رویکرد‌های جدید را اتخاذ کند که تعامل را میان آنان پیچیده و دشوار می‌سازد.

دومین دور نشست سازمان ملل با محوریت افغانستان در حالی برگزار شد که طالبان در آن شرکت نکردند. این گروه عدم پذیرش شروط این گروه توسط سازمان‌ملل را دلیل این غیبت اعلام نموده اند.

نیکلای پاتروشف، دبیر شورای امنیت روسیه گفت: در حال حاضر حدود 20 سازمان تروریستی در افغانستان وجود دارد که بیش از 23 هزار شبه نظامی را شامل می شود.

دفتر هماهنگ‌‌کننده‌ کمک‌‌های بشردوستانه‌ سازمان ملل متحد (اوچا) در گزارشی اعلام کرد که افغانستان حدود ۶ و نیم میلیون بی‌جا شده‌ی داخلی دارد که آنان با آوارگی طولانی‌‌مدت روبه‌رو اند.