په هغو ورځو کې چې نړۍ د بې پایه سیاسي بدلونونو په اور کې سوځي، منځنی ختیځ یو ځل بیا د بې رحمه یرغل تر اور لاندې راغلی دی. دا ځل، سوریه، هغه لرغونې او انعطاف منونکې خاوره، یو ځل بیا د اسراییلي پوځ د بې رحمه بریدونو هدف ده.
روسیې ته د بشارالاسد د سفر راهیسې، اسراییلو د سوریې پر خاوره له ۴۰۰ څخه زیات بریدونه کړي دي او د ملګرو ملتونو د رسمي اعتراضونو سره سره، دا د دواړو هیوادونو ترمنځ د بفر زون باندې هم تیری پیل کړی دی؛ هغه سیمه چې د ۱۹۷۴ کال راهیسې د یوې نړیوالې موافقې پر بنسټ باید ملکي پاتې شي.
خو دا ناورین یوازې هغو توغندیو پورې محدود نه دی چې د سوریې پر خلکو غورځېږي.
تراژیدي د هغو کسانو سپکاوی کوونکې چوپتیا ده چې د آزادۍ او انقلاب ادعا کوي، خو د اسراییلي نیواکګر د تیریو په وړاندې یا چوپ پاتې کیږي یا په شا کې په خنجر وهل کیږي.
ابو محمد الجولاني، چې ځان د سوریې د اپوزیسیون د مشر په توګه معرفي کوي، د هغو بریدونو په ځواب کې چې د سوریې پوځي، روغتیایی، اقتصادي او کلتوري زیربنا یې ویجاړه کړې، په هوا کې یوه ډزې هم نه دي کړې، خو همدغه کس په خپل ټول ځواک سره په کوڅو کې علوي ملکي وګړي او عادي خلک په ډزو وژني، په ورته وخت کې د خپلې چوپتیا سره د اسراییلو لپاره سره غالۍ غځوي.
په هغو ورځو کې چې اسراییل په ورته وخت کې په لبنان، سوریه او یمن برید کوي، الجولاني هم په لبنان باندې په اجیرانه توګه برید کوي. شاید د خپلو بادارانو رضایت ترلاسه کولو لپاره. د دې چلند شرم به د الجولاني ډلې په تندي تل پاتې وي.
لکه څنګه چې رویټرز راپور ورکړی، الجولاني واشنګټن ته په یوه لیکلي پیغام کې ویلي چې “سوریه به هیڅکله د اسراییلو په ګډون د هیڅ لوري لپاره ګواښ نه وي.”
او هغه دا ژمنه هم کړې ده چې هیڅ وسله واله ډله به په سوریه کې د حکومت (د هغه د جعلي حکومت) له چوکاټ څخه بهر فعالیت ونه کړي.
په ورته وخت کې، د هغه تر کنټرول لاندې سیمو کې د فلسطین د اسلامي جهاد غورځنګ د دوو غړو د نیولو خبر د فلسطین د موضوع سره د هغه د دښمنۍ څرګند ثبوت دی.
دا د شرم خبره ده چې په ورته وخت کې، د افغان طالبانو ډلې هم د مبارکۍ پیغام لیږلی دی، چې د صهیونیسټي اجیرانو په لاس د اسد حکومت د نسکوریدو په اړه خوښي څرګندوي.
خو هغه څه چې د هر ویښ وجدان زړه یې تر ټولو ډیر دردولی و، د سوریې د خلکو د یوې برخې ساده خوشبیني وه چې فکر یې کاوه الجولاني او د هغه ډله د بیا رغونې په لاره کې دي.
تاریخ یو ځل بیا ښودلې چې خیانت او د واک غوښتنې دروغ ښکلوي، خو هیڅکله حقیقت نه غلی کوي.
الجولاني نه یوازې دا ادعا وکړه چې له اسراییلو سره دوستانه دی، بلکې د هغه یوه ویاند په بې شرمۍ سره اعلان وکړ چې هغه چمتو دی چې په دمشق کې د ایران سفارت اسراییلو ته وسپاري.
هغه څه چې اسراییل په دې ورځو کې په سوریه کې کوي یوازې په پوځي اهدافو بریدونه نه دي. دا بریدونه د یو ملت په روح برید دی.
د سوریې د لسګونو زیربناوو او پوځي تاسیساتو بمباري او ویجاړول، د کلتوري مرکزونو، بریښنا مرکزونو، او حتی کلتوري او اقتصادي مرکزونو بمباري د سوریې د خلکو په وړاندې د بې رحمه دښمنۍ ثبوتونه دي.
او د دې سیستماتیک ویجاړۍ سره سره، الجولاني او د هغه ډله د اسراییلو سره د ودریدو هڅه کوي، نه د هغه پر ضد.
سوریه نن تر بل هر وخت ډېره ټپي ده. د الجولاني او د هغه د بادارانو خیانت ممکن د کړکڅ د لا زیاتېدو لامل شي، خو تاریخ په وار وار ثابته کړې چې باخبره خلک، ژر یا وروسته، خپل برخلیک د غدارانو له لاسونو څخه بیرته ترلاسه کوي.
الجولاني باید پوه شي چې د هغه نوم به د انقلابیانو په لیست کې نه، بلکې په تاریخ کې د نورو غدارانو سره یوځای ثبت شي.
د سوریې خلک د سولې، خپلواکۍ او وقار مستحق دي؛ نه اسراییلي بمونه، نه د الجولاني په څیر خنجرونه!
