افغانستان چې له څلورو لسیزو څخه زیات په جګړو او ناکراریو اخته دی، په دې ورځو کې له یو بل کړکېچ سره مخ دی. یو کړکېچ چې کولای شي ملیونونه خلک ووژني.
یو سړه ژمی راروان دی او په داسې حال کې چې غرونه او میدانونه په سپینو واورو پوښل شوي، لوږه، یخنۍ او بې کورهتوب د میلیونونو افغانانو ژوند له ګواښ سره مخ کوي.
د خوړو نړیوال پروګرام او د ماشومانو د ژغورنې صندوق د راپورونو له مخې، نږدې ۱۵ میلیونه وګړي، چې د افغانستان د نفوس یو پر دریمه برخه جوړوي، عاجلو خوراکي مرستو ته اړتیا لري.
تمه کیږي چې په راتلونکي کال کې د خوارځواکي ماشومانو شمیر 3.45 میلیونو ته ورسیږي. یوه ټکان ورکوونکې احصایه چې په هیواد کې د بشري وضعیت د خرابیدو ښکارندويي کوي.
نن افغانستان د یو لړ داخلي او خارجي عواملو قرباني دی چې لاسونه یې سره یو ځای کړي او د خلکو کړاوونه یې د یوه بشري ناورین په درشل کې کړي دي.
له وروستیو سیاسي پرمختګونو وروسته اقتصادي سقوط، د بهرنیو مرستو ناڅاپه بندېدل او د مالي شتمنیو بندېدل د افغانستان کمزوری اقتصاد د سقوط کندې ته غورځولی دی.
پر دې سربیره پرله پسې وچکالۍ او د کرنیزو تولیداتو کمښت ډیری کورنۍ د خپلو لومړنیو خوراکي اړتیاوو د پوره کولو له توان څخه بې برخې کړي دي.
دا په داسې حال کې ده، چې طالبان د افغانستان د اوسني واکمنان په توګه په خپلو ناسمو سیاستونو سره وضعیت لا پسې خراب کړی دی.
د ټولنیزو خدمتونو نشتوالی، د ښځو او نجونو پر وړاندې پراخ محدودیتونه او د نړیوالو مرستو په وېش کې د شفافیت نشتوالی هغه عوامل دي چې د وضعیت د ښه کېدو مخه یې نیولې ده.
له دې کړکېچ څخه د وتلو لپاره افغانستان د کورنیو بنسټونو او نړیوالې ټولنې ګډې هڅې ته اړتیا لري.
په اوسنیو حالاتو کې پکار ده چې د افغانستان خلکو ته د بشردوستانه مرستو د مستقیم انتقال لپاره د حل لارې چارې ولټول شي، څو دا مرستې د غیر موثرو دولتي جوړښتونو د پیاوړي کولو پر ځای رښتیني اړمنو خلکو ته ورسیږي.
نړیوال سازمانونه باید د سیمه ایزو ادارو سره د همکارۍ په زیاتولو سره اغیزمنو سیمو ته لاسرسی ښه کړي او لیرې سیمو ته د مرستې رسولو لپاره نوې ټیکنالوژي وکاروي.
د کرنې او بنسټيزو تاسيساتو په برخه کې د پانګونې زياتول هم پر بهرنيو مرستو د افغانستان تکيه راکموي.
د بزګرانو ملاتړ، د اوبولګولو سیسټمونو پراختیا او د وچکالۍ په وړاندې مقاومت لرونکي تخمونو چمتو کول به د افغانستان د اقتصادي او خوراکي ځواک د بیارغونې لپاره اغیزمن ګامونه وي. افغانستان د یو سخت ژمي په درشل کې دی.
که نړيواله ټولنه، مرستندويه سازمانونه او د طالبانو حکومت له دغه کړکېچ سره د مقابلې لپاره چټک اقدام ونه کړي، ښايي سږنی ژمي په يوه بشري ناورين بدل شي.
نن ورځ زموږ مسووليت نه يوازې دا چې د ميليونونو انسانانو ژوند وژغورو، بلکې د افغانستان د بشري، سياسي او امنيتي کړکېچونو د يوه مرکز د جوړېدو مخه هم ونيسو چې سيمه او نړۍ يې اغېزمنه کړي.
که څه هم د افغانستان راتلونکى تياره ښکاري، خو په پيوستون او ګډو هڅو سره د دې خاورې د خلکو په زړونو کې د هيلې څراغ روښانه کيداى شي.
