د لویدیځې آسیا سیمې په تاریخ کې، صهیونیسټ رژیم تل د بحران، بې ثباتۍ او یرغل د سرچینې په توګه پیژندل شوی دی یو جعلي رژیم چې د ملتونو د ارادې پر بنسټ نه، بلکې د ټوپک په زور، د ځمکې اشغال، نسل وژنې او نژادي تبعیض له لارې راڅرګند شو، او د لویدیځ، په ځانګړې توګه د امریکا د متحده ایالاتو د نه ستړي کیدونکي ملاتړ سره، د جرم او وینې تویولو په بستر کې خپل غیرقانوني شتون ته دوام ورکړ.
د ایران د اسلامي جمهوریت د ځمکنۍ بشپړتیا پر وړاندې د دې جنایتکار رژیم وروستۍ یرغل د صهیونیسټ یرغل په پروسه کې یو مهم بدلون دی؛ د لوړ پوړو پوځي قوماندانانو، مشهورو ساینس پوهانو د وژنې او حتی په علمي او اکاډمیک مرکزونو باندې د بریدونو په بڼه یو څرګند عمل، چې د نړیوال قانون له مخې، د دولتي ترهګرۍ او د یو خپلواک هیواد د ملي حاکمیت د سرغړونې یوه څرګنده بیلګه ده.
په عین حال کې، د ماشومانو، ښځو او بې دفاع اشخاصو په ګډون د ملکي وګړو په نښه کول د دې رژیم د ظلم او بې رحمۍ ژوروالی ښیې.
دا د یادونې وړ ده چې دا تیریګر اقدامات د ایران او متحده ایالاتو ترمنځ د اټومي خبرو اترو سره سمون لري.
پداسې حال کې چې د امریکا لوري ادعا د خبرو اترو او ډیپلوماسۍ پر بنسټ وه، په حقیقت کې یې د خپل نږدې متحد پر وړاندې د تیري اجازه ورکړه؛ ځکه چې هیڅ واقعیت لرونکی څارونکی باور نلري چې صهیونیسټ رژیم به د واشنګټن د همغږۍ پرته د دومره لوی بې شرمۍ د ترسره کولو وړتیا یا جرئت ولري.
دې حقیقت یو ځل بیا د متحده ایالاتو منافقانه مخ افشا کړ او ثابته کړه چې د امریکا ژبه د تعامل ژبه نه ده، بلکې د دوکې، فشار او د تیري کونکو سره د همکارۍ ژبه ده.
تاریخي تجربه هم په څرګنده توګه ښیي چې صهیونیسټان د لویدیځ له نظامي، مالي او سیاسي ملاتړ پرته ژوندي نشي پاتې کیدای.
د دوو کلونو څخه په کمه موده کې د غزې د نږدې ۶۰،۰۰۰ مظلومو خلکو نسل وژنه او د دې جرم دوام په خورا بدو بڼو کې د بشري حقونو ټولنې، په ځانګړې توګه د لویدیځو حکومتونو چوپتیا او همکارۍ سره مل دی؛ یوه چوپتیا چې پخپله د انسانیت په وړاندې په جرم کې د دوی د ښکیلتیا ترټولو څرګند ثبوت دی.
په هرصورت، د ایران په وړاندې یرغل نور د صهیونیسټ نیواکګر رژیم لپاره منظم پیښه نه ده.
نتنیاهو او د تل ابیب سیاسي-پوځي ادارې په خپله ارزونه کې یوه لویه ستراتیژیکه تېروتنه وکړه.
ایران غزه نه ده، چې تر محاصرې لاندې وي، سوریه نه ده چې په کورنۍ جګړه کې ښکیل وي، او یمن نه ده چې د غدارانو د ایتلاف په وړاندې یوازې پاتې وي.
د ایران اسلامي جمهوریت یو داسې هیواد دی چې سیمه ایز واک، داخلي یووالي او مشهور مشروعیت لري چې په تیرو څلورو لسیزو کې یې په مکرر ډول ښودلې چې د کوم ګواښ یا تیري په وړاندې به شاته نه شي.
د ایران د اسلامي انقلاب مشر په څرګنده توګه ویلي چې صهیونیسټ رژیم باید د دې جرم قیمت ورکړي؛ او دا بیان یو شعار نه دی، بلکې د ملي ارادې، مذهبي او قانوني منطق او د وخت د اړتیاوو د ژورې پوهې څخه اخیستل شوې ستراتیژي ده.
د صهیونیسټانو اقدام په مؤثره توګه یوه نا لیکل شوې جګړه پیل کړې، چې له دې وروسته به یې قوانین د ایران لخوا ټاکل کیږي؛ هغه قوانین چې خپل مشروعیت د مشروع دفاع او د ملي امنیت د ساتنې له اصل څخه ترلاسه کوي.
نن ورځ، په نړۍ کې هیڅ آزاد کس پدې کې شک نلري چې څوک یرغلګر دی او څوک قرباني دی.
له همدې امله، دا د ټولو مسلمانانو، خپلواکو دولتونو او آزادو ملتونو دنده ده چې د ایراني ملت تر څنګ ودریږي او د دې وینې تږي شیطان مخه ونیسي؛ ځکه چې که نن د دې یرغل په وړاندې مقاومت ونه شي، سبا به د نورو ملتونو وار وي.
د افغانستان مسلمان ملت، چې تل د اشغال، استعمار او تکبر په وړاندې د مبارزې په لومړۍ لیکه کې وو، هم په دې ورځو کې د ایراني ملت تر څنګ ولاړ دی او په سیمه کې د پرمختګونو په سمه پوهه سره ولاړ دی.
د دوی لپاره، د ایران د اسلامي جمهوریت دفاع نه یوازې د ګاونډي هیواد دفاع ده، بلکې د اسلامي ملت د لویو هیلې دفاع هم ده؛ هغه هیلې چې باید د جعلي، نژاد پرست او ماشوم وژونکي رژیم په وړاندې په ټول زړه او روح سره وساتل شي.
له همدې امله، د دې لارې پیل د لویدیځ د دوکې لوبو د پای نښه ده.
د ایران ځواب یوازې د خپلې خاورې دفاع نه ده؛ دا د خالص اسلام، انساني وقار، د ملتونو وقار او د یوې سیمې د راتلونکي دفاع ده چیرې چې نور د صهیونیسټانو لپاره هیڅ ځای نشته.
له همدې امله، موږ باید انتظار وکړو تر هغه چې په دې اړه د اسلامي جمهوریت کړنې وروستۍ پایله وټاکي؛ یو پیل چې پای به یې د اسلامي جمهوریت په لاس کې وي.
