د نړیوالې ټولنې په چوپتیا کې، د غزې تړانګه د یوې بشري ناورین په درشل کې ده چې ابعاد یې د جرم له پولو څخه تیر شوي او د بشپړ نسل وژنې ښکاره کچې ته رسیدلي دي.
پداسې حال کې چې د اسراییلو د بندیز له امله د پنځو کلونو څخه کم عمر لرونکي له ۳۵۰۰ څخه ډیر ماشومان د لوږې له امله د مرګ سره مخ دي، او شاوخوا ۷۰،۰۰۰ ماشومان د سختې خوارځواکۍ له امله په روغتون کې بستر دي.
صهیونیسټ رژیم د جګړې د وسیلې په توګه د لوږې په کارولو سره د عصري نسل وژنې یو له خورا وحشي بڼو څخه پلي کړی دی.
د لسیزو راهیسې، د فلسطین خلک د محاصرې، اشغال او تیري تجربه کوي، خو هغه څه چې نن په غزه کې پیښیږي د هر ډول جګړې یا نظامي شخړې هاخوا دي.
دا ناورین د یو ملت د ویجاړولو لپاره د یوې منظمې پروژې محصول دی؛ یوه پروژه چې د بمونو پر ځای یې لوږه په وسله بدله کړې ده.
هغه ماشومان چې په جګړه کې برخه نه اخلي، لوږه یوه اړخیزه پېښه نه ده، بلکې پخپله یو جرم دی چې رامنځته کېږي.
دا جرم نه یوازې د ماشومانو ژوند اخلي، بلکې د فلسطین راتلونکی نسل هم له منځه وړي او نړۍ ته یو څرګند پیغام لیږي.
د غزې د حکومت د رسنیو د دفتر بیانیه په څرګنده توګه نور هم وحشتناک اړخونه څرګندوي.
کله چې دا اعلان کوي چې نور ۲۹۰،۰۰۰ ماشومان د مرګ په درشل کې دي، دا پدې مانا ده چې موږ د یوې ډله ییزې ناورین سره مخ یو، که چیرې یې مخه ونه نیول شي، نو د انسانیت په حافظه کې به د یوې تر ټولو تیاره دورې په توګه ثبت شي.
هغه ټولنه چې ۱.۱ میلیونه ماشومان پکې لږترلږه تغذیې اړتیاوو ته لاسرسی نلري، هغه ټولنه نه ده چې یوازې په جګړه کې ښکیله وي؛ بلکه، دا یوه ټولنه ده چې په عمل کې په یوه قصاب خانه بدله شوې ده.
په عین حال کې، رسمي شمېرې ښیي چې لږترلږه ۵۷ فلسطینیان د لوږې له امله مړه شوي دي.
خو حقیقت دا دی چې د لوږې له امله مړینه یوه خاموشه مرګ ده، او قربانیان یې د رسمي احصایو له رسیدو دمخه په خاموشۍ کې مري.
اسراییل د بشري مرستو د ننوتلو په مخنیوي سره نه یوازې جنګي جرم کوي، بلکې په عملي توګه د سیاسي ګټو لپاره د انسانانو ژوند هم ناوړه ګټه پورته کوي.
دا د دولتي ترهګرۍ یوه پیچلې بڼه ده، چې د لویدیځ سیاسي ملاتړ او د نړیوالو ادارو د شرمناک چوپتیا له امله پیاوړې کیږي.
نن ورځ، درمل او خواړه د معاملې وسیلې ګرځیدلي دي، کوم چې وضعیت نور هم ظالمانه کوي.
په داسې بازار کې چې د اساسي توکو بیه د غزې د اکثریت خلکو له لاسرسي څخه بهر ده، فقر او قحطي نور یوازې د جګړې پایله نه ده، بلکې د اسراییلو د جنګي ستراتیژۍ برخه ده.
په داسې شرایطو کې، ملګرو ملتونو خبرداری ورکړی چې د غزې د نفوس له ۸۰ سلنې څخه زیات په بشري مرستو پورې تړلي دي.
خو دا څه ګټه لري کله چې د دې مرستې دروازه تړل شوې وي؟
د نړیوالې ټولنې چوپتیا نه یوازې د دې وضعیت د دوام یو عامل دی، بلکې پخپله د ناورین یوه برخه ده.
دا چوپتیا هغه جرم ته مشروعیت ورکوي چې ورځ په ورځ پراخېږي.
لویدیځ هیوادونه، چې تل د بشري حقونو د ارزښتونو په اړه خبرې کوي، د ماشومانو د قصدي لوږې په وړاندې وژونکې چوپتیا غوره کړې ده.
دا چوپتیا د نړیوال اخلاقو د زوال او د هغه نظام د سقوط ثبوت دی چې باید د انساني وقار ساتنه یې کړې وای.
په غزه کې بشري ناورین د نړیوال وجدان ازموینه ده. یوه ازموینه چې تر اوسه پورې ډیری قدرتونه او ادارې پکې ناکامه شوي دي.
مسلمان ملتونه او د نړۍ آزاد خلک باید د فلسطین د خلکو د آزادولو لپاره تر بل هر وخت زیات هڅې وکړي او د صهیونیسټانو په وړاندې یو متحد جبهه جوړه کړي. که دا کار ونشي، غزه به د ماشومانو او ښځو لپاره په یوه قصاب خانه بدله شي.
