کانادا یکی از اولین کشورهای بود که برنامه اسکان مجدد بشردوستانه ویژه را برای افغان‌های آسیب‌پذیر از جمله رهبران‌زن، مدافعان حقوق بشر، اقلیت‌های قومی- مذهبی و همچنین خبرنگاران پس از سلطه دوباره طالبان بر افغانستان، راه اندازی کرد.
مارک میلر در این مورد گفته است: «ادامه تعهد ما به این معنی نیست که کار ما در این‌جا ختم می‌شود. ما به همکاری با شرکای کلیدی خود ادامه خواهیم داد تا افغان‌های آسیب‌پذیر را نجات داده و به آنها کمک کنیم تا زندگی جدید خود را در کانادا آغاز کنند.»
وی همچنان در مورد برخورد طالبان با شهروندان کشور گفته است: «وحشت‌های که مردم در افغانستان توسط طالبان با آن روبه‌رو می‌شوند، ادامه دارد و تأثیرات آن بر حقوق و آزادی‌های مردم افغانستان، به ویژه زنان و دختران، حد و مرزی ندارد.»
دولت کانادا در حالی از نزدیک شدن کشورش بر تعهدش در قبال انتقال پناه‌جویان افغان به این کشور سخن می‌گوید که هم‌اکنون هزاران تن از افغانان متقاضی ویزای بشردوستانه این کشور از دو سال به‌این‌سو در کشورهای همسایه به‌ویژه پاکستان و ایران در بی‌سرنوشتی به‌سر می‌برند. مهاجرانی که در ایران و پاکستان به دنبال پیگیری روند انتقال به کانادا و سایر کشورها می‌باشند با برنامه اخراج اجباری از این دو کشور مواجه شده اند که این اقدام، روند رسیدگی به پروسه انتقال آنان را با مشکل مواجه می‌سازد.
اقدام کانادا برای پذیرش و انتقال مهاجران آسیب پذیر، به هر دلیلی که صورت پذیرد، حرکتی ارزشمند و در جهت حل مشکلات برخی از پناه‌جویان خواهد بود. زیرا کسانی هستند که به دلایل امنیتی و حقوق بشری، نمی‌توانند در افغانستان وارد شوند؛ و اگر هم به اجبار اخراج شوند معلوم نیست چه سرنوشتی در انتظار آنان خواهد بود.
با شروع جنگ اوکراین روند انتقال و پذیرش پناه‌جویان افغانستانی با کندی و تاخیر همراه شد و همین امر سبب شد تا کسانی که متقاضی انتقال و پذیرش در کشورهای مهاجر پذیر بودند، رسوب نموده و در بلاتکلیفی مطلق بمانند. حال این حجم از مهاجران با اخراج مواجه اند.
اگر کشورهای غربی که وعده پذیرش پناه جو داده بودند، به قول خویش عمل می‌کردند، این تعداد از مهاجران با مشکل اخراج و مهمتر از همه مشکل امنیتی درگیر نمی شدند.
در شرایط موجود انتظار می‌رود که برنامه‌های وسیعتری برای حل مشکل پناه‌جویان در دست اجرا قرار گیرد تا هم آنانی که در پروسه انتقال قرار دارند به مقصد خویش برسند و هم برای کسانی که هنوز هیچ اقدامی در این زمینه انجام نشده، برنامه ریزی و راهکار ارائه گردد.
