طی دهه‌های اخیر، منطقه غرب آسیا همواره صحنه بحران‌های ساختاری و تجاوزات مستقیم بوده است. در این بین، رژیم صهیونیستی به‌عنوان یکی از بازیگران بحران‌زا، نقش محوری در بی‌ثبات‌سازی منطقه ایفا کرده و با استفاده از ابزارهای مختلف، از عملیات نظامی گرفته تا ترور و جنگ سایبری، سعی در تضعیف جبهه مقاومت، به‌ویژه جمهوری اسلامی ایران، داشته است.
در این چارچوب، اقدام متقابل و دفاعی ایران در برابر تجاوزات اخیر رژیم صهیونیستی، نه‌تنها واکنشی ضروری و بازدارنده، بلکه مبتنی بر حقوق بین‌الملل و اصل دفاع مشروع است. مطابق با ماده ۵۱ منشور ملل متحد، «در صورت وقوع حمله مسلحانه علیه یک عضو سازمان، تا زمانی که شورای امنیت اقدامات لازم را جهت حفظ صلح و امنیت بین‌المللی به‌عمل آورد، هیچ‌یک از مفاد این منشور مانع اعمال حق طبیعی دفاع فردی یا جمعی نخواهد بود.»
در سال‌های اخیر، رژیم صهیونیستی با مجموعه‌ای از اقدامات آشکارا علیه جمهوری اسلامی ایران- از جمله ترور دانشمندان هسته‌ای، خرابکاری در تأسیسات صنعتی و دفاعی، حملات سایبری و تهدیدات امنیتی مستمر- عملاً در وضعیت تقابل فعال با ایران قرار دارد. در چنین شرایطی، اقدام ایران در هدف قرار دادن مراکز نظامی و اطلاعاتی حساس در سرزمین‌های اشغالی، مصداق کامل دفاع مشروع در برابر تجاوز مستمر است و به‌هیچ‌وجه از منظر حقوق بین‌الملل قابل محکومیت نیست.
واکنش موشکی دقیق جمهوری اسلامی ایران به تجاوزات اخیر رژیم صهیونیستی، حامل پیام‌های مهمی در ابعاد نظامی و راهبردی بود. جمهوری اسلامی با اتکا به توانمندی‌های بومی در حوزه موشکی، پهپادی و اطلاعاتی، موفق شد مراکز حساس در سرزمین‌های اشغالی را با دقت بالا هدف قرار دهد؛ اقدامی که نه‌تنها اثربخشی توان دفاعی ایران را نشان داد، بلکه به وضوح ساختار دفاعی اسرائیل را به چالش کشید.
این پاسخ، بیانگر آن است که معادله بازدارندگی در منطقه دگرگون شده و ایران نه‌تنها توان پاسخگویی مؤثر دارد، بلکه قادر است در صورت لزوم، مراکز حیاتی و استراتژیک دشمن را فلج کند. اتکا به سامانه‌های پیشرفته، داده‌های اطلاعاتی دقیق، و آمادگی رزمی نیروهای مسلح جمهوری اسلامی، مزیتی است که رژیم صهیونیستی از آن بی‌بهره است.
یکی از وجوه مهم پاسخ ایران، محدود نگاه داشتن دامنه عملیات به اهداف خاص و حساس، بدون ورود به جنگی گسترده بود. این اقدام نشان از راهبرد خویشتنداری فعال دارد؛ به این معنا که ایران ضمن نمایش قدرت واقعی خود، از بروز جنگ تمام‌عیار جلوگیری کرده، اما در عین حال پیام بازدارنده و قاطعی به دشمن ارسال کرده است.
باید توجه داشت که بخش عمده‌ای از ظرفیت‌های دفاعی و تهاجمی جمهوری اسلامی هنوز به‌کار گرفته نشده است. ایران تنها بخش محدودی از توان موشکی و پهپادی خود را وارد عمل کرد، در حالی که در صورت تداوم شرارت و تجاوز از سوی رژیم صهیونیستی، ابزارهای قدرتمندتری در اختیار دارد که می‌توانند ضرباتی ویرانگر و فلج‌کننده به ساختار حیاتی رژیم اشغالگر وارد سازند.
تحولات اخیر در تقابل امنیتی ایران و رژیم صهیونیستی، نقطه عطفی در معادله بازدارندگی منطقه‌ای به‌شمار می‌آید. پاسخ هوشمندانه، حساب‌شده و مؤثر جمهوری اسلامی ایران به تجاوزات دشمن، نه‌تنها مشروعیت بین‌المللی دارد، بلکه نشان داد که دوران حملات بی‌پاسخ و معادلات یک‌طرفه به پایان رسیده است.
امروز ایران در جایگاهی قرار دارد که می‌تواند نه‌فقط از خود دفاع کند، بلکه در صورت نیاز، در سطح راهبردی توازن قوا را به نفع محور مقاومت تغییر دهد. اگر رژیم صهیونیستی بر ادامه اقدامات تحریک‌آمیز خود اصرار ورزد، باید در انتظار پاسخ‌هایی بسیار سنگین‌تر، عمیق‌تر و مخرب‌تر باشد؛ پاسخ‌هایی که نه‌تنها امنیت اشغالگران را هدف قرار خواهد داد، بلکه بنیادهای موجودیت رژیم را نیز به مخاطره خواهد انداخت.
