در تاریخ زخم‌خورده اما پرافتخار این سرزمین، همواره لحظاتی بوده که بغض فروخورده یک ملت، فریاد می‌طلبیده است. امروز یکی از همان لحظات است. اظهارات تحقیرآمیز و شرم‌آور احمد شریف چودری، سخنگوی ارتش پاکستان، که خون یک شهروند پاکستانی را از جان هزار شهروند افغانستانی باارزش‌تر دانسته، نه‌تنها توهین به مردم شریف افغانستان، بلکه توهین به اصول بنیادین انسانیت، اخلاق و تعالیم دین مقدس اسلام است.
جناب چودری! اسلام، دینی که شما مدعی پیروی از آن هستید، فرموده است: مَن قَتَلَ نَفْسًا بِغَیْرِ نَفْسٍ … فَكَأَنَّمَا قَتَلَ النَّاسَ جَمِيعًا. آیه 32 سوره مائده.(هرکه انسانی را بدون دلیل شرعی بکشد، گویی همه انسان‌ها را کشته است)
یکی از آیات بسیار زیبا و روشن دیگری در این زمینه، آیه 13 سوره حجرات است که به‌روشنی تأکید می‌کند ملاک برتری انسان‌ها نه قوم و قبیله و کشورشان، بلکه تقوا و پرهیزگاری آنهاست:
يَا أَيُّهَا النَّاسُ إِنَّا خَلَقْنَاكُم مِّن ذَكَرٍ وَأُنثَىٰ وَجَعَلْنَاكُمْ شُعُوبًا وَقَبَائِلَ لِتَعَارَفُوا ۚ إِنَّ أَكْرَمَكُمْ عِندَ اللَّهِ أَتْقَاكُمْ ۚ إِنَّ اللَّهَ عَلِيمٌ خَبِيرٌ
(ای مردم! ما شما را از یک مرد و یک زن آفریدیم و شما را ملت‌ها و قبیله‌ها قرار دادیم تا با یکدیگر آشنا شوید. بی‌تردید، گرامی‌ترینِ شما نزد خداوند، پرهیزکارترینِ شماست. بی‌گمان، خداوند دانا و آگاه است.) سوره حجرات، آیه 13. این آیه شریف، پاسخ محکم و خدشه‌ناپذیری است به هر سخن یا رفتاری که کرامت انسان‌ها را بر اساس نژاد، ملیت یا قومیت زیر سؤال ببرد.
آیا این دین، تبعیض بین انسان‌ها را به شما آموخته؟ کدام آیین، کدام مذهب، و کدام وجدان بیداری چنین وقاحت و بی‌شرمی‌ای را توجیه می‌کند؟
سخنان شما نه‌تنها باید از منظر دینی محکوم شود، بلکه از نگاه اخلاق، انسانیت، حقوق بشر و کرامت بشری نیز لکه ننگی است بر جبین نظامی‌گری جاه‌طلبانه‌ای که مردم منطقه را دهه‌ها در آتش جنگ، ترور، مهاجرت و فقر سوزانده است.
و حال، روی سخنم به آن دسته از چهره‌های سیاسی است که عمری را به پای “نوکری” پاکستان گذراندند، مخصوصاً گلبدین حکمتیار که همچنان در محفل‌های فکری و رسانه‌ای کشور، بوی سنگین غلامی‌اش از فاصله‌ها به مشام می‌رسد.
شما کسانی بودید که خاک افغانستان را در برابر لبخند مأموران آی‌اس‌آی معامله کردید. شما کسانی بودید که چشم بر جنایت علیه ملت خود بستید تا در کاخ‌های اسلام‌آباد برایتان چای تعارف کنند. یاد‌تان هست؟
یاد‌تان هست که چگونه در جلسات آی‌اس‌آی باید منتظر اجازه می‌نشستید؟ یاد‌تان هست که حتی نفس کشیدن‌تان باید با تأیید آن‌ها بود؟
مخاطبین من خوب می‌دانند که این حرف‌ها را برای چه کسانی می‌نویسم؛ شما را آی‌اس‌آی تحقیر کرد، توهین کرد، و با خفت از شما بهره‌برداری کرد. اما باز هم، شما نه تنها شرم نکردید، بلکه خنجر بر پشت مردم خود زدید.
خون هزاران هم‌وطن بی‌گناه، زن و کودک و پیرمرد و جوان، فقط به جرم نخواستن سلطه بیگانه، بر دستان شما ریخته شد.
و حالا دیدید؟ دیدید که احمد شریف چودری چطور “ارزش” شما و مردم ما را به زبان آورد؟ آیا با گوشت، پوست و مغز استخوان‌تان فهمیدید که چه اشتباهاتی بزرگی را در طی دهه ها مرتکب شده اید؟
فهمیدید که “غلام وفادار”، هرگز در چشم ارباب، انسان به حساب نمی‌آید؟
برای حکام فعلی کشور با هشدار می نویسیم که فرصتی برای جبران باقی‌ست، اما کوتاه است!
در حال حاضر چون قدرت را در دست دارید، آینده کشور در دستان شماست، و شما باید از گذشته سیاه درس بگیرید. پاکستان هرگز خیرخواه افغانستان نبوده و نخواهد بود. خیانت‌های آی‌اس‌آی را فراموش نکنید، همان سازمانی که سال‌ها شما را آلت دست خود ساخت و امروز با کلماتش، شخصیت و کرامت تمام ملت ما را لگدمال می‌کند.
و اما حکمتیار و دیگران، اگر هنوز ذره‌ای از وجدان در شما باقی مانده، امروز روزی است که باید پیش مردم سر خم کرده، از گذشته ننگین‌تان پشیمان شوید، و با صدای بلند از مردم افغانستان معذرت بخواهید. تاریخ، خائنان را نمی‌بخشد. فرزندان این سرزمین، خیانت‌های‌تان را فراموش نخواهند کرد، همان‌گونه که امروز سخنان توهین‌آمیز یک نظامی پاکستانی را فراموش نخواهند کرد.
افغانستان امروز بیش از هر زمان دیگری به اتحاد، استقلال فکری و سیاسی، و قطع وابستگی به بیگانگان نیاز دارد. صدای تحقیر احمد شریف چودری، بیدارباشی است برای وجدان‌های خاموش.
بیایید از گذشته درس بگیریم، از بیست سال حکومت جمهوریت درس بگیریم، از سرنوشت کسانی که عزت خود را با دالر و وعده معامله کردند، عبرت بگیریم و با عزمی راسخ، کشوری بسازیم که در آن، هیچ یک از شهروند کشور عزیز ما دیگر تحقیر نشود، به عنوان ابزار فروخته نشود و قربانی بازی‌های بیگانه ها نگردد.
باشد که خداوند، ملت ما را از شر خائنان داخلی و طمع‌ورزان خارجی حفظ کند!
